Mirella heeft hersenletsel na een hersenvliesontsteking

Mirella: “Sinds mijn behandeling voor ernstige astma, in het astmacentrum in Davos, proberen wij jaarlijks een paar weken naar Zwitserland te gaan, zodat ik in de bergen kan kuren. Ook in de zomer van 2018 vertrok ik met mijn man en twee kinderen voor een vakantie naar Zwitserland.

Toen wij op het vakantieadres aankwamen kregen de kinderen buikgriep en al snel werd ik ook ziek. Vooral om onze dochter Marith waren we bezorgd; ze had hoge koorts en gilde het uit van de hoofdpijn. Het is een wonder dat dit virus niet, net zoals bij mij, in haar hersenen is geslagen.

Zonder dat ik het wist was het buikgriepvirus in mijn bloedbaan terechtgekomen. Een week later kreeg ik een bloedvergiftiging, die oversloeg op mijn hersenen. In de eerste instantie leek ik gewoon verkouden te zijn, maar ’s nachts werd ik steeds beroerder. Ik kreeg koorts en begon over te geven. Daarnaast kreeg ik een ondragelijke hoofdpijn. Omdat ik het niet vertrouwde maakte ik mijn man wakker. Hij adviseerde mij om te gaan slapen, zodat het misschien de volgende morgen over zou zijn.”

Ik kon niet meer reageren en leek wel verlamd

“Ik ben gaan liggen en viel in een diepe slaap. Toen ik ’s morgens wakker werd kon ik niet meer reageren en leek ik wel verlamd. Mijn man zou die ochtend vroeg gaan wandelen en maakte zich klaar voor de wandeling. Op een gegeven moment kwam hij aan mij vragen hoe het ging en of het wel verstandig was dat hij een paar uur weg zou gaan. Hoewel ik zijn vragen hoorde, kon ik niet reageren. Ik wilde hem vragen om bij mij te blijven, maar er kwam geen woord over mijn lippen.

Mijn man twijfelde of ik in een diepe slaap was of dat er iets ergers aan de hand was en besloot mijn vriendin om advies te vragen. Zij woonde aan de overkant van de straat waar wij het appartement huurden. Met één blik op mij, zag mijn vriendin dat ik flink ziek was en belde meteen de ambulance.”

Al mijn worstelingen en zorgen waren verdwenen

“In het ziekenhuis bleek dat mijn hersenen ontstoken waren en dat er druk op stond. Ik was ernstig ziek. Terwijl een team van artsen mij stabiel probeerde te krijgen, gebeurde er iets heel bijzonders. Ik kreeg het gevoel dat ik zweefde en er kwam een onbeschrijfelijke vrede in mij. Het was alsof al mijn aardse zorgen waren verdwenen en ik iets van de hemel mocht ervaren.

Deze ervaring was zó bijzonder, dat het bijna niet te omschrijven is. Ik kan geen woorden vinden die recht zullen doen aan dit bijzondere moment. Dat gevoel van diepe vrede zal mij de rest van mijn leven bij blijven. Ik was niet bang om God te ontmoeten, terwijl ik in de maanden daarvoor zo had geworsteld met geloofsonzekerheid.

Het was mijn tijd nog niet, want met een soort abrupt gevoel kwam ik weer terug in de werkelijkheid en opende mijn ogen. Ik zag de artsen die met mij bezig waren en de hemelse vrede die ik even mocht ervaren, was in één klap verdwenen.”

De hersenontsteking had zich uitgebreid in mijn hersenvliezen

“Na drie zorgelijke dagen leek ik iets op te knappen en werd ik van de IC overgeplaatst naar een andere afdeling. Diezelfde avond werd ik opnieuw erg ziek; ik kreeg weer ondragelijke hoofdpijn. Er werd besloten om mij in een kunstmatige slaap te brengen om de druk op mijn hersenen te verminderen. De volgende dag werd duidelijk dat ik krachtverlies in mijn armen en benen had en dat ik tinnitus had. Ik hoorde doorlopend een gezoem en gebrom in mijn oor. Mijn hoofd voelde aan alsof er een strakke band omheen zat. Ik kreeg prednison, zodat de druk in mijn hersenen af zou nemen. Later werd duidelijk dat de hersenontsteking zich had uitgebreid naar mijn hersenvliezen.

Gelukkig sloeg de medicatie na vijf dagen aan en verminderde de druk op mijn hersenen. Ik verbaasde mij erover hoe zwaar mijn lijf het had gehad, want binnen een week, kon ik al niet meer zelfstandig rechtop zitten of lopen. Het lukte mij zelfs niet om mijn hoofd rechtop te houden, zo verzwakt was ik.”

Ik nam afscheid van mijn kinderen met het idee dat ik ze misschien nooit meer zou zien

“Er ging veel langs mij heen in die tijd, maar achteraf hoorde ik dat wij veel hulp hebben gehad. Zo zijn mijn zwager en schoonzus bijvoorbeeld meteen in de auto gesprongen om de kinderen te komen halen. Om stil van te worden. Het moment dat ik afscheid van de kinderen moest nemen vergeet ik nooit meer. We wisten op dat moment niet of ik het zou overleven, dus nam ik afscheid met het idee dat ik ze hier op aarde misschien nooit meer zou zien.

In totaal lag ik twee weken in Zwitserland in het ziekenhuis. Ik moest opnieuw leren lopen en kreeg fysiotherapie. Na twee weken mocht ik naar Nederland om daar verder te revalideren. Mijn schoonzus bood aan dat wij tijdelijk bij haar mochten logeren, totdat ik sterk genoeg was om voor mijzelf en mijn gezin te zorgen.”

Ik heb hersenletsel en zal nooit meer de oude worden

“Mijn leven is totaal veranderd sinds ik hersen- en hersenvliesontsteking heb gehad. Doordat mijn hersenen onder grote druk hebben gestaan heb ik hersenletsel opgelopen. Hierdoor heb ik onder andere tinnitus  gekregen. Daarnaast zal ik door evenwichtsproblemen waarschijnlijk altijd moeite blijven houden met lopen. Ik kan sinds ik hersenletsel heb ook slecht tegen drukte, dus naar een verjaardag gaan is voor mij al snel te vermoeiend. En doordat ik slecht tegen prikkels kan, heb ik buiten altijd een zonnebril op. Dankzij een revalidatietraject heb ik in het afgelopen jaar geleerd om zo goed mogelijk met de gevolgen van mijn hersenletsel te leven.

Het is een zware tijd geweest, maar toch ben ik dankbaar voor alles wat mijn ziekte mij heeft gebracht. Ik sta bewuster in het leven en heb meer oog gekregen voor de trouwe zorg van God. Wij proberen als gezin meer bij de dag te leven en mogen ervaren dat God ons dagelijks helpt en kracht geeft. Dit geeft ons moed voor het nieuwe jaar dat voor ons ligt!"

Lees ook: Het is een zonnige zaterdagmiddag in 2006 als de 15-jarige Wendy bij haar vriend in de auto stapt. Enkele minuten later knalt de auto in volle vaart tegen een boom...