Moeder van Mette hoopt op brief van orgaanontvangers
‘Er ontbreekt nog een puzzelstukje’
Sinds de dood van haar dochter Mette (19) hoopt Evera Voskuil iets te horen van de mensen die Mettes organen kregen. “Het hoeft geen mooi proza te zijn. Het gaat erom dat iemand de moeite neemt.” Verrassend genoeg kreeg ze een brief.
Bijna drie jaar na het overlijden van Mette is het verlies voor moeder Evera nog altijd “een enorm gat”. “Op 17 maart zou Mette 22 zijn geworden en zou ik met cadeautjes bezig zijn geweest. Er zijn zo vaak momenten dat het verdriet me naar de keel vliegt.” Maar inmiddels weet ze ook dat het na een tijdje weer wegzakt.
Ontbrekend puzzelstukje
Evera put veel steun en troost uit vrienden die met hen meeleven. Maar toch ontbreekt er nog een puzzelstukje: een brief van de mensen die Mettes organen hebben gekregen. Het enige wat Evera weet, is dat Mettes nieren en lever doorleven in drie andere mensen. “Een man en een vrouw, tussen de 40 en 45 jaar oud, kregen Mettes nieren. Haar lever is naar een man van tussen de 70 en 75 jaar gegaan.”
Bewijs dat het zin heeft gehad
Een mooi idee, maar het biedt Evera geen troost. “Ik zou het heel fijn vinden om bijvoorbeeld te horen dat een jonge moeder weer een toekomst heeft met haar gezin dankzij Mettes organen.” Niet dat Evera daardoor minder verdriet zou hebben. “Niets kan haar dood verzachten. Maar een bewijs krijgen dat haar orgaandonatie zin heeft gehad voor iemand anders, helpt om in het reine te komen met wat er is gebeurd.”
Mooi gebaar van medemenselijkheid
Evera zou zo’n brief ook beschouwen als een mooi gebaar van medemenselijkheid. ‘Dat iemand die moeite neemt en die betrokkenheid voelt bij ons, de nabestaanden. Het hoeft geen mooi proza te zijn. Het gaat erom dat iemand de moeite neemt.”
Al weet ze ook dat er een keerzijde aan zo’n brief kan zitten; bijvoorbeeld als de orgaandonatie niet is geslaagd. “Ik ben er nog niet uit of ik dat zou willen weten. Maar goed nieuws zou ik in ieder geval willen horen,” zegt Evera, die geen druk wil uitoefenen op getransplanteerden. “Zo’n brief kan alleen uit vrije wil ontstaan, omdat je de behoefte voelt dat te doen. Niet omdat het moet.”
Toch een brief
In een interview met de Volkskrant in 2019 delen Evera en haar man Michel hun verlangen om als nabestaanden een brief te krijgen van de ontvangers van Mettes organen. Naar aanleiding daarvan krijgen ze post. Maar niet van degene die een nier of lever van hun dochter heeft…
Lees verder op de website van Ik mis je.
