'Muziek en kletspraat, gezellig!'

In de jaren negentig waren er weinig regels. Ik kon bijvoorbeeld ook voor terrassen spelen. Daar was de sfeer anders dan op straat; mensen luisterden echt, soms werd het hele terras stil of ging men dansen. Die interactie vond ik het leukst.

Ik heb veel rondgetrokken door Frankrijk, Spanje en Latijns-Amerika. Het is leuk om buitenlandse muzikanten te ontmoeten. In de Verenigde Staten herkenden ze mijn Europese muziek. Ik maakte ook gekke dingen mee: in Panama bestond het begrip straatmuzikant niet, dus er stonden honderden mensen te kijken. Ze gingen niet meer weg!

• Lees ook: Herman Diender (65) verzamelt al speelgoed sinds zijn tienertijd

Minder leuk: mijn geld is weleens gestolen. En iemand sloeg me een keer in het gezicht, omdat hij vond dat ik daar niet mocht staan. Door allerlei regels – je mag bijvoorbeeld slechts een kwartier op één plek spelen – is de lol er een beetje af. Ik speel ook niet vaak meer, vanwege mijn werk in de thuiszorg. Maar als ik met pensioen ben, ga ik de straat weer op. Muziek én kletspraat, gezellig!”