Niek (14) vertelt over zijn kerk: ‘Er gaat toch iets branden vanbinnen’

“De Sijpekerk is een hechte gemeente: iedereen kent iedereen. Ik vind het mooi dat mensen naar elkaar omkijken. We hebben niet zoveel tieners in de kerk, maar de jongeren die hier komen, ken ik dan ook heel goed. Twee daarvan zijn mijn broertjes, en verder zie ik hier altijd mijn beste vriend en een goede vriendin.

Ik vind het lastig dat de diensten een beetje ouderwets zijn. We zingen vooral psalmen en gezangen, onder begeleiding van het orgel. Maar die liederen zijn traag en stoffig. Ik doe echt mijn best, maar meestal lukt het niet mijn aandacht bij de kerkdienst te houden. Af en toe zingen we een lied uit de Hemelhoog-bundel* – bijvoorbeeld een modernere variant van een psalm. Die alternatieven zou ik wel wat vaker willen zingen. Gelukkig speelt er wel een band bij de jeugddiensten die de kerk één keer in de twee maanden organiseert. Dan kan ik veel beter opletten.

Helemaal aan het begin van de coronacrisis hadden we nog geen livestream, maar konden we de kerkdienst alleen beluisteren. Mijn vader hielp bij het regelen van een internetaansluiting en er werden twee op afstand bestuurbare camera’s opgehangen. Zulke techniek vind ik erg interessant. Daarom vroeg ik mijn vader of ik mee mocht helpen. Sindsdien maak ik deel uit van het streamteam en zit ik zo nu en dan achter de knoppen van de livestream.

Wat ik zou missen als ik niet naar de kerk zou gaan? Het wekelijkse contact met God. Natuurlijk bid ik thuis ook, maar samen bidden heeft iets moois. Ik kan er niet helemaal de vinger op leggen, maar er gaat toch iets branden vanbinnen. Ik voel echt de aanwezigheid van God in de kerk.”