PODCAST | Martien overleefde een ernstig auto-ongeluk

Een gebroken been, een gebroken arm, een verbrijzelde heup, een gebroken schaambeen, een hersenkneuzing en halfzijdige verlamming: dat is hoe Martien er na het ongeluk aan toe is. “Ik heb alles opnieuw moeten leren”, vertelt Martien. “Slikken, praten, zitten, lopen, fietsen, autorijden, lezen, concentreren, onthouden. Alles. Mijn moeder heeft weleens gezegd: ‘Ik praatte met mijn kind van 25 alsof het een baby was’.”

Dronken bestuurder

Elf jaar geleden vertrekt Martien Ebus na haar afstuderen met een vriendin naar Zuid-Afrika. Twee maanden vrijwilligerswerk doen en reizen, is de planning. Maar dat loopt anders. In de eerste week krijgen ze een zwaar auto-ongeluk: een aanrijding met een dronken bestuurder. Het scheelt niet veel of Martien, die achter het stuur zat, was eraan overleden. Twee weken ligt ze in coma. “Mijn hart is blijven kloppen, m’n longen zijn blijven ademen. Je kunt het zo groot of zo klein maken als je zelf wilt – het hoorde nog niet zo te zijn. Ik ben er nog.”

Leven op z’n kop

Het kost Martien na het auto-ongeluk ruim een jaar om te revalideren. “Je moet drie keer harder vechten om te komen waar je was. Iedereen om je heen onderneemt mooie stappen. Jouw leven is op z’n kop gezet. Ik heb moeten leren eten en praten. Ik zeg altijd wel: mijn hoofd heeft een stootje gehad, maar ik had een hersenkneuzing en dat was heel serieus. 

In het begin wilde ik het hele woord Zuid-Afrika niet horen. Dat trok wel weer weg. Ik wil nog een keer terug, ook naar de plek van het ongeluk. Ik wil graag de arts ontmoeten die me geopereerd heeft. Hij heeft een paar jaar voor het ongeluk zelf zijn dochter verloren aan eenzelfde soort ongeluk. Hij heeft de operatie heel goed gedaan, waardoor ik goed kon herstellen. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

Het auto-ongeluk heeft me leren vechten voor iets

Doorzetter

In het gesprek met Zegert en Martine vertelt Martien hoe het ongeluk de kijk op het leven heeft veranderd. “Ik durf wel te zeggen dat ik een doorzetter ben. Ik heb ongelooflijk veel steun gekregen van mensen uit totaal onverwachte hoeken. Het heeft me daardoor meer zelfvertrouwen gegeven. Het heeft me leren vechten voor iets.

Ik denk dat ik een naïef onderbewustzijn ben verloren, ik zie vaak gevaren. Ik noem het naïviteit in de goede zin van het woord; soms is het goed om niet na te denken over ieder mogelijk verloop, en het avontuur aan te gaan. Dat heb ik vooral ten aanzien van anderen. Er hoeft maar één idioot te zijn die dronken achter het stuur gaat zitten…”

Luister meer podcast van Zegert en Martine: Het Kan Je... 

Tekst geschreven door Eline Visscher.