Lazarus staat op | Ik heb mijn ziel tot rust gebracht

Ik heb mijn ziel tot rust gebracht – PopUpGedachte 5 november 2019

Afgelopen zaterdag organiseerden we Alle Zielen, een variant op het bekende Allerzielen. Ik zelf als PopUpKerk-dominee, samen met een regisseur die ook Zen-Bhoeddist is (leerling Zen Bhoeddist zal ze zeggen omdat je in het Bhoeddisme nu eenmaal heel lang leerling blijft – vind ik dan weer leerzaam want je zou kunnen zeggen dat je in het Christendom altijd leerling blijft. Misschien is jezelf christen noemen wel veel te hoog van de toren. Misschien ben je hoogstens leerling-christen) en de derde was een vriend uit de Islamitische traditie.

Sprekers en muzikanten droegen verhalen en muziek bij over de ziel. Het was natuurlijk een maaltijd, waarbij mensen zelf hun eten meenamen om te delen – hoe kan het ook anders – en tijdens die maaltijd waren er voordrachten en muziek vanuit verschillende religies over de ziel. Het feestelijke gebeuren was nog geen tien minuten op weg of de bezoeker had al een dank-de-aarde moment meegemaakt van een Winti-dame, waarop het orgel een bekende cellosuite van Bach begon te spelen ondersteund door percussie uit Sudan en aangevuld door intens-gezongen Koran recitaties uit de Islamitische traditie. Het kon allemaal, klonk heel logisch en harmonieus en dat was misschien wel de grootste bewustwording.

Als het gaat over de grote vragen van het leven, de ziel en de liefde, over dankbaarheid en levenslessen leren, dan vinden al die spirituelen elkaar. Ze zijn níet hetzelfde, het is niet één pot nat, maar de ontmoeting tussen een doorgewinterde rapper, een oude liedjeszanger en een ervaren organist zal altijd een ontmoeting van plezier zijn ondanks de extreem verschillende culturen waarin zij normaal hun werk doen. Omdat het vakmanschap en de muziek wordt herkend. Dat gebeurde deze Allerzielen Zaterdag in Amsterdam West. Mensen uit heel verschillende bubbels erkenden met elkaar dat ze allemaal zoiets hadden; een ziel, dat ze allemaal wijsheid te leren hadden en lessen, dat we allemaal mensen herinnerden die ons na stonden en ons ontvallen zijn en dat we allemaal op een gegeven moment ook zelf uit dit leven zullen verdwijnen.

Een vriendin was ontroerd en een beetje van de kaart. Ze komt uit de christelijke traditie en vond het zo prachtig, zo waar en tegelijk zo onrustigmakend. Zij had altijd geleerd dat al die religies fout zijn en je afstand moest bewaren en zie nou eens hoeveel waarheid en schoonheid er in die andere verhalen en muziek zit. Er moest een nieuwe integratie plaatsvinden.

Vanochtend lees ik de prachtige strofen van een dichter, een oude psalm met woorden die de eeuwen hebben overleefd en zullen overleven. Dit:

“Ik ben stil geworden,
ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind op de arm van zijn moeder,
als een kind is mijn ziel in mij.”

Zo je ziel kennen. Zo de rust in de inborst vinden. Zou de schrijver oud zijn? Dat moest haast wel, al ken ik ook heel veel ouderen met een heel onrustige ziel. Dus het zegt niets. Maar mijn ziel tot rust brengen. Als een kind een plek geven. Zorg dragen. Hoe moet dat eigenlijk? Dat zegt de dichter er niet bij, maar door dit beeld ga ik op zoek. En ik weet het wel wanneer mijn ziel onrustig fladdert, wanhopig zoekt naar bevestiging of houvast, wanneer het pubert en zich verzet. En misschien geldt het wel net als met dieren, mensen en planten: wat je geen aandacht geeft, wordt eerst onrustig en gaat daarna uiteindelijk dood.

Mijn ziel heeft aandacht nodig. Ruimte om te verstillen. Om te ademen. Om de paniek te voelen als de wereld toch anders is dan gedacht, ruimer, opener, liefdevoller, of juist harder en bedreigender. Als de waarheid die je had gevonden en verdedigd ook bij die ander te vinden is – of iets daarvan in elk geval. Die onrustige ziel heeft aandacht nodig – en stilte – en voeding. Als een kind. Reinheid en regelmaat zeggen ze. Ik weet niet wat reinheid is in dit geval, maar regelmaat zijn voor mij deze PopUpGedachten. En ik heb het idee dat mijn ziel er rustig van wordt. Dus hoop dat voorlopig nog te blijven doen.

Tot zover. Blij dat je luistert of leest – meer popupgedachtes op lazarusstaatop.nl, abonneren kan ook en voor nu: Vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.