Veiligheid enzo

Rikko Voorberg geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag.

Veiligheid enzo – PopUpGedachte woensdag 21 december

Het is een beetje een vreemde job, maar ik mag eens in de zoveel tijd mijn mening geven op de radio. Er zijn dan allerlei experts en je hebt iemand met een mening. Dat ben ik dan. Natuurlijk wat gefundeerd vanuit de theologie, maar waar de wijsheid vandaan komt daar vraagt nooit iemand naar, men is bij de redactie alleen geïnteresseerd of de mening logisch klinkt en een beetje origineel is. En dan krijg ik het woord op Radio 1 tijdens Dit Is De Dag. En naast de eigen mening mag je ook nog even meepraten met experts die met elkaar discussiëren: over trouwen en het nieuwste onderzoek daarnaar en over het Oekraine referendum. Natuurlijk denk ik daar iets van, of dat belangrijk is voor prime-time-radio is een andere vraag, maar ach, geef de gewone man een stem, zoiets.

Ook was gisteren de vraag of ik iets wilde zeggen over de aanslag in Berlijn. Gisterochtend leek dat nog het werk te zijn van een Pakistaanse of Afghaanse jongeman die via de Balkan Route in Duitsland was terechtgekomen, tegen de tijd van de uitzending was hij zo’n beetje alweer vrijgelaten bij gebrek aan bewijs en ging men ervanuit dat de dader nog altijd vrij rond liep. Gewapend.

We konden dus niet meer de aanslag in de schoenen van vluchtelingen schuiven, maar dat was natuurlijk al wel gedaan. En niet onlogisch. Europa is veranderd. Er vindt terreur plaats en dat is vrij nieuw voor ons. Experts zullen misschien zeggen dat de vorm van terreur nieuw is, niet het verschijnsel op zich, maar het voelt nieuw. Onze overheid kan ons niet langer beschermen tegen aanslagen. De politie doet z’n best maar moet vaak achteraf de rommel opruimen en met een verklaring komen. Het is alsof er een bubbel is gebarsten en iemand in een luchtkasteel heeft geprikt. Europa is geen eiland, een utopische heilsstaat waar door rechts- en veiligheidssystemen dit soort dingen niet konden gebeuren. Het gebeurt wel.

En logisch dat de angst dan zoekt naar een verklaring en een zondebok vindt in de vluchteling. Maar ook vervloekt oneerlijk. Deze mensen zijn gevlucht voor deze shit. En ik vond gister en vandaag nog steeds dat we van hen konden leren. Zij komen uit een situatie waarin overheid en politie niet de veiligheid kan garanderen, sterker nog, die is vaak onderdeel van het geweld. Zij kunnen ons leren hoe dat is, hoe je dan je kinderen op bed legt, hoe je dan leeft. Het kan ons ook verwelkomender maken, wat wij voelen na Berlijn voelden zij voortdurend bij aanslagen links en rechts. De scheidslijn is niet tussen het Westen en Midden-Oosten maar tussen mensen die kwaad willen doen en mensen die dat weigeren.

Als de overheid de veiligheid niet kan garanderen, wat dan wel? Wat hebben we er dan aan? Wat is dan nodig?

Vanochtend kondigt een engel aan Maria de geboorte van Jezus aan en deze woorden vielen me op: ‘Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd en God, de Heer, zal hem de troon van zijn vader David geven.’ En dat is natuurlijk niet gebeurd. Het Romeinse rijk was aan de macht, zij hadden hun versie van de veiligheid en vrede garanderen namelijk door verstorende elementen op te ruimen, terroristen en messiassen te kruisigen en met militair geweld te zorgen dat er rust was in het rijk. Zij hebben met behulp van het volk de beloofde messias vermoord. Leuk geprobeerd, einde verhaal.

Toch gelooft de christenheid dat niet. Die kijken meewarig naar de Romeinse aspiraties en doen dat koningschap af als tijdelijk, seculier, beperkt en lelijk. Zij doen alsof die Jezus van Nazareth wel degelijk koning is geworden en hun veiligheid nu eindelijk in goede handen is. Hen maakt het niet meer uit of ze leven of sterven, want ze leven sowieso.

Als Europa niet meer veilig is, moeten we misschien weer gaan geloven. In de stad met gouden straten, in de het hemelse Jeruzalem. Dat is de tweede tekst van vanochtend, dat prachtige jeruzalem dat neerdaalt uit de hemel. Een gouden stad, waar alles goed is. En ik heb altijd gedacht dat dit ooit zou staan te gebeuren, maar als ik vandaag lees dat Jezus van Nazareth de troon van zijn vader David krijgt dan is dat een aankondiging in deze tijd. En als die stad neerdaalt uit de hemel dan heeft deze twaalf poorten met de namen van de leerlingen van Jezus van Nazareth, de toegang tot de stad, en – staat er – een tempel zag ik niet in de stad, want God, de Heer, de Almachtige, is haar tempel, met het lam.

Die gouden stad wordt nu gevormd. Die koning regeert al, 2.0 stijl. Niet meer simplistisch vanuit een paleis, met een gouden koetsje en militair machtsvertoon, maar met mensen die de inspanning van overheid en regering dankbaar bezien, maar er weinig heil van verwachten. Die met elkaar, wat er ook gebeurt en in welke politieke omstandigheden ook, een gouden stad vormen waar het veilig is. Niet fysiek misschien, maar wel mentaal, wel voor de ziel.

De stad met gouden straten ligt er allang, een nieuwe koning regeert allang. Hij weet wat pijn is, maar ging er niet aan kapot. Tijd om op te staan en de poorten open te gooien, want er is hoop nodig en het wordt anders wat muf binnen.

Jesaja 28:9-22

Openbaring 21:9-21

Lucas 1:26-38