Robb Ludwick: 'Even voelde ik hoe de wereld er zonder God uit zou zien'

Robb kwam tijdens zijn studie – hij studeerde literatuur en theologie – in aanraking met L’abri en besloot er zelf een periode vrijwilligerswerk te doen. ‘Ik vond het interessant’, blikt hij terug, ‘om te kijken hoe Gods woord relevant is voor onze cultuur. En om dit samen met de bezoekers uit te zoeken, dat is ook de missie’. Tijdens deze periode van vrijwilligerswerk ontmoette hij zijn vrouw Christa, met wie hij nu al ruim 25 jaar bij L’abri Nederland zorgt voor gastvrijheid en begeleiding van de gasten.

Geloofscrisis

Robb koos in eerste instantie voor de studie theologie om antwoorden te krijgen op zijn eigen levensvragen. Hij had een christelijke achtergrond, maar toen in zijn leven andere ideeën tegenkwam, zette dit hem aan het denken. ‘Mijn theologiestudie zorgde voor een diepe geloofscrisis’, vertelt Robb. Midden in die crisis maakte hij een reis door Europa. ‘Ik was 23, een jonge Amerikaan die de wereld wilde zien. Ik was veel aan het verwerken wat ik nu eigenlijk vond van God en het christendom.’

Zwarte kraaien

‘Op een avond in Frankrijk, kwam ik laat aan in een dorpje. Té laat om nog in een hotel terecht te kunnen. Ik gooide mijn spullen in een kluis en besloot daarom maar wat rond te gaan lopen. Het was midden in de nacht en ik voelde me verlaten toen ik een klein steegje binnenliep. Ik worstelde met het geloof. Ik dacht: ‘Ik heb te veel twijfels en te weinig antwoorden. Ik heb God echt om een openbaring gevraagd, maar er komt niks. Misschien is het tijd om de conclusie te trekken dat Hij niet bestaat. Ik laat het los, want ik ben ook losgelaten.’ Op dat moment kwam er een klein autootje langs, het raam ging open en vanuit de auto hoorde ik een mannenstem. Ik kende net genoeg Frans om te begrijpen dat hij zei: Rob, je bent alleen. Het raam ging dicht en hij scheurde weg. Alles om me heen werd zwart en boven me hoorde ik kraaien. Ik werd duizelig, raakte in paniek en begon te rennen. En toen opeens popte zich aan het einde van de steeg een levendige straat op met muzikanten en cafés. Ik keek achter me en de steeg zag er weer normaal uit. Ik ging op een bankje zitten en realiseerde me dat God me wilde laten zen: ‘Zo ziet het leven eruit als ik je écht alleen laat. Als ik mijn hand wegtrek van de wereld en van jou’.

Job

‘Misschien was het mijn ‘Job-moment’. Ik bedacht me dat ik misschien te trots en te snel was geweest met mijn conclusie. Soms verlang je naar iets troostrijks van God. Maar Hij kent mij en misschien heb ik wel een schopje nodig. Ik kan het wel hebben. En dit moment zal ik nooit vergeten en ik zal nooit meer zeggen: God heeft mij of de wereld achtergelaten.’

Luister hier naar het hele gesprek tussen Elsbeth Gruteke en Robb Ludwick