Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Roos Schlikker deed mee met ‘De laatste 24 uur’

‘We zijn geneigd mensen die zijn overleden heilig te verklaren’

In het drukke leven van Roos Schlikker (44), columnist, schrijver en moeder van twee zoons, gaat de tijd snel. Tot ze werd stilgezet door de opnames van ‘De laatste 24 uur.’ “De tijd van alledag fietst er altijd doorheen. Je veegt snottebellen af, moet nog jam kopen en voor je het weet staan er weer feestdagen voor de deur. Door deze uitzending had ik een moment van stilstaan, even pas op de plaats. Dat gun ik iedereen wel.”

Deel:

 Wat als je het bericht zou krijgen dat je laatste 24 uur zijn ingegaan? Wie zou je nog willen zien of spreken? Wat zou je nog willen doen? Bert van Leeuwen gaat met deze hypothetische vraag langs bij verschillende bekende Nederlanders, waaronder Roos.

Roos: “Toen ik werd gebeld door de programmamakers van ‘De laatste 24 uur’, zei ik eigenlijk meteen ja. Ik wist niet precies waartegen, maar ze zeiden: ‘Het wordt een positief programma met verrassingen.’ Ik hou wel van verrassingen, dus waarom niet? Ik had geen idee dat het om ‘De laatste 24 uur’ ging. Maar eigenlijk maakte het me ook niet zoveel uit, ik stond er heel open in. Ik wist dat er uitgebreide voorgesprekken gevoerd werden, met familie die dichtbij mij staat. Niemand vertelde mij wat er besproken werd. Dat was gek, dat mensen zo met jou bezig zijn.”

Een compleet portret

“Ik vond de opnames heel bijzonder en ze zijn mij echt bijgebleven. We hadden ook best veel tijd met elkaar, dat heb je normaal niet met opnames. Nu was ik twee dagen lang intensief met een productiegroep, met cameramensen enzo, op pad. Je voert echte gesprekke, het is geen oppervlakkig programma. Ik kon vertellen wie ik ben, waar ik voor sta, maar ook wat ik moeilijk vind in het leven. Dat wordt in het programma ook door mijn vrienden benoemd, dat vind ik heel fijn. Het is een compleet portret, een soort monumentje.”

‘Het is een compleet portret, een soort monumentje’

“Ik was doodop na de opnames. Het draait allemaal om jou, dus je bent de hele tijd ‘aan’. Dat was overweldigend.”

‘Moeder van glas’

“We hebben het ook over het overlijden van mijn moeder gehad. Ze overleed op relatief jonge leeftijd, dat was ontzettend ingrijpend. En ik schreef daar een boek over, ‘Moeder van glas’. Mijn moeder heeft een behoorlijk bepalende rol in mijn leven gehad, ik gaf haar veel mentale zorg. Ik vond het fijn om over haar te vertellen. Ook over de worsteling die je hebt als kind met een moeder die zoveel vraagt. Ik vind het belangrijk daar eerlijk over te zijn. We zijn geneigd om mensen die zijn overleden heilig te verklaren, maar ik heb ook veel irritaties en wanhoop gehad. Het was niet alleen maar fantastisch. Maar ook iemand die zo’n ingewikkeld leven heeft gehad kun je intens missen. Ik mis haar misschien wel meer dan ik van tevoren had gedacht.”

‘Ik vind het ook fijn dat je kunt missen wat niet zo makkelijk was’

“Ik vind het fijn dat dit naast elkaar kan bestaan. Dat je kunt missen wat niet zo makkelijk was. Dat is misschien ook fijn voor mensen om te zien. Ik krijg geregeld mail van mensen die worstelen met hun relatie met hun moeder. Soms zijn ze behoorlijk kwaad. Geniet ervan dat je kwaad kunt zijn, zeg ik dan, want ook dat ga je missen. En ik geloof dat je dat in ‘De laatste 24 uur’ kunt zien. Zoiets is alleen maar interessant als je er eerlijk over bent.”

Begrafenis

“Als ik mijn eigen begrafenis zou regelen, zou ik willen dat die niet te treurig is. Met toffe muziek en een drankje na afloop. Geen koffie. Ik hoop dat er gewoon gelachen wordt. Tuurlijk mag er ook gehuild worden, ik hoop niet dat ze blij zijn dat ik weg ben. Bij de begrafenis van mijn moeder zag ik pas hoe belangrijk zo’n afscheid eigenlijk is. Het deed haar echt recht. Er werd niet vermeden wat moeilijk was, maar er werd haar eer aangedaan. We zijn na haar begrafenis gaan eten en drinken en dat was niet erg, want het werd nog moeilijk genoeg. Dat mogen ze bij mij ook doen. Jammer genoeg ben ik er zelf niet bij.”

‘’De laatste 24 uur’ is een cadeau met een mooie strik erom’

“Ik kan veel aan mezelf twijfelen, maar ‘De laatste 24 uur’ is echt een cadeau met een hele mooie strik erom. Ik gun dit iedereen. Een moment van pas op de plaats. Welke mensen heb ik om mij heen verzameld, wat vind ik belangrijk?"

Over tien jaar

"Ik zou dit over tien jaar nog een keer willen doen. Na de opnames voelde ik een diepe dankbaarheid voor de mensen om mij heen. Ik was me nog extra bewust van mijn rijkdom en zegeningen. Mijn vader zit ook in het programma, dat vind ik zo lief en ontroerend. Ook mijn man en kinderen zaten erin. Ik vind het erg leuk dat je dat allemaal ziet. Normaal houd ik mijn kinderen liever buiten beeld, maar ze wilden zelf ontzettend graag. Dit is ook wel heel speciaal, want deze mensen zijn de belangrijkste mensen uit mijn leven. Als mijn moeder nu op een plek is waar ze mee kan kijken, weet ik zeker dat ze dit ook heel fijn vindt.”

De aflevering met Roos is te zien op vrijdag 14 februari, 21.30 uur, NPO 1. 

Afbeelding: EO

Verder lezen: Blog: Zaaien in gebrokenheid

Geschreven door

Eva Celine Prins

--:--