'Soms doet de liefde voor mijn dochters gewoon pijn'

We zijn op vakantie en papa duwt de kinderwagen. Ik ben eventjes een andere winkel binnen gegaan en dat heeft Roos van net 2 jaar al snel door: ‘Mamaaaa, waa beeeeeen je!?’ roept ze bijna zingend.
Niet lang erna sta ik weer voor haar neus. ‘Kiekeboe!’ Roos moet keihard lachen. Alsof ik de meest originele grap ooit heb gemaakt. Man, man, wat hou ik toch van dat meisje. Niet normaal. En dan die andere dame voorin de kinderwagen. Onze Lotte van een half jaar. De leukheid zelve.

Soms doet die liefde voor m’n dochters gewoon een soort van pijn. Bizar hoeveel emoties er in me blijken te zitten nu ik moeder ben. De gedachte dat we ooit afscheid zullen moeten nemen... au. We staan midden in het leven en gelukkig sta ik er niet vaak bij stil. Maar het overlijden van Kinga Ban (37) bepaalt me erbij.
Een vrouw waarvoor ik ontzettend veel respect heb. Drie kinderen heeft ze, deze zangeres, echtgenote, mama. Ze heeft gezongen tot het laatst. En dat heeft ongelofelijk veel mensen geraakt. Inclusief mezelf.

Maar ze was ook echtgenote en mama tot het laatst. En dat raakt me nog meer. ‘Mamaaaa, waa beeeeeen je?’ In dit leven zal ze nooit meer zomaar met een ‘Kiekeboe!’ voor hun neus staan. Au. Wat een verdriet. Geen woorden voor. Kinga zong dit: ‘Als wij afscheid moeten nemen, weet dan dit: het is voor even.’ Ik hoop dat haar man en kinderen daar troost uit zullen putten. En ondertussen blijf ik genieten van mijn gezin. Want dat zong ze ook: ‘Ik schenk nog eens je glas bij nu we bij elkaar zijn. Laat ons proosten op de liefde en onbezorgd genieten’.

Tekst en beeld: Elise Mannah