Stella leeft in armoede - Drie confronterende feiten
'Vriendinnen haakten af'
Stella de Swart (54) moet met haar kinderen rondkomen van zo’n 70 euro per week. Ook al vindt ze het niet gemakkelijk om over haar situatie te praten, toch treedt ze regelmatig op als ervaringsdeskundige. 'Aan talkshowtafels gaat het altijd óver de bijstand. Maar hoe het écht is om een bijstandsmoeder te zijn, hoor je zelden. Terwijl openheid over dit onderwerp zo belangrijk is.'
Wat weet jij over armoede in Nederland? Stella’s reactie bij drie feiten.
FEIT 1: Gemiddeld wachten mensen vijf jaar voordat ze hulp zoeken voor hun financiële problemen
Stella: “Ik heb mij lang een mislukkeling gevoeld. Ik voelde me geen deelgenoot van de maatschappij en dacht altijd oordeel te horen in wat mensen zeiden. Keer op keer moest ik leren om hulp te vragen en open te zijn over mijn situatie. Maar juist met die oproep treed ik nu naar buiten: vraag hulp, roep ik uit tegen iedereen in een soortgelijke situatie. Draai niet om je armoede heen. Stop met het verzinnen van excuses en kijk in de spiegel. Wat wil je nu echt? Wat heb je nodig? Benoem het. Ik weet als geen ander dat alles ingewikkeld is wanneer je geen geld hebt. Ik was - en ben - altijd bang voor afwijzing. Maar dat ik uiteindelijk hulp móest vragen, is mijn redding geweest. Het heeft mij een dankbaar mens gemaakt en het gaf mij een nieuwe stip aan mijn horizon: ik wil anderen inspireren en hoop geven.”
FEIT 2: Armoede heeft vergaande gevolgen op iemands leven, onder andere op de gezondheid
Stella: “Op social media deelde ik veel van wat ik meemaakte en waar ik mee worstelde. Mijn verhalen raakten mensen. Sommigen boden hulp aan. Zo liet ik eens zien wat ik van de voedselbank had gehaald. Een vrouw reageerde geschokt. Ze vond dat er te weinig goede producten tussen zaten voor mijn opgroeiende kinderen en bood mij een abonnement aan van een slager/groenteboer in Watergraafsmeer. Op haar kosten mocht ik daar een jaar lang wekelijks een tas groeten en fruit kiezen en een lekker stuk vlees.”
FEIT 3: Armoede brengt eenzaamheid
Stella: “Ik heb geen werk. Ik wel ben mantelzorger voor mijn dementerende moeder en ik ben nu even druk met mijn boek. Maar dat doe ik allemaal alleen. Veel vriendinnen zijn afgehaakt, omdat er geen einde kwam aan mijn narigheid. Maar ook omdat ik steeds meer sociale activiteiten afsloeg. Daar komen immers altijd kosten bij kijken. Zelf iemand uitnodigen, deed ik ook niet meer. Wanneer ik ’s morgens mijn kinderen uitzwaai naar school, denk ik weleens: hoorde ik maar net zoals zij ergens bij. Ik ben een einzelgänger geworden. Deels heeft dat er natuurlijk mee te maken dat ik mij niet wil laten kennen. Ik ben trots. Ik probeer kracht uit te stralen, ook voor mijn kinderen. Maar ten diepste mis ik maatjes.''
Lees ook: ‘Ik moet rondkomen van 40 euro per week’
Beeld: Brenda de Vries
Bron: armoedefonds
Geschreven door
Martineke Poppe
