Struinen naar heilige huisjes

Ik jaag door de mailtjes op m’n telefoon om te ontdekken welke pakketjes met welke maatschappij hier beland zijn. Je krijgt inmiddels wel tien mailtjes per pakket, dus ’t is nogal onoverzichtelijk als je vanuit heel Europa kleren laat komen om jezelf en je broers te stylen voor een kerststallentour. Ik ben helemaal losgegaan op Vinted. 

Terwijl er ernstig gezocht wordt in alle kastjes dagdroom ik weg. In navolging van mijn neef Paul Schenderling – van de economie van het genoeg, Visie 38 – kijk ik altijd eerst of ik iets wat ik wil écht nodig heb. Ik probeer me dan in te houden en het niet meteen te fixen. Even leven met de behoefte. Ik heb het erover met Linda en wat bekenden. Vaak verdwijnen dingen dan opvallend genoeg alweer van m’n lijstje. Toch niet echt nodig. Of de bieb heeft het ook. Maar als een wens beproefd is en blijft: dan begint de jacht op Marktplaats of Vinted dus.

Op dit moment ben ik door mijn podcast Heilige Huisjes ook in een soort kerk-marktplaats beland. We checken als gezin onze kerk-behoeften en kijken of die beklijven. Ik kijk naar al het aanbod. We praten erover met experts, vrienden en kennissen.

Langzaamaan komt het einde van de podcast in zicht. Alleen, ik ben nog volop aan het marktplaatsen. En ik kan wel leuk van alles zoeken en bestellen, maar m’n vrouw en kinderen dan? En werkt het überhaupt wel zo? Is de kerk onderhevig aan marktwetten of is dat juist de dood in de pot? In de volgende Visie hierover veel meer.

Ergens in een vergeten hoekje van de kast ligt een klein onooglijk pakje te verpieteren. “Hier staat Smelt op!” roept de mevrouw overduidelijk opgelucht. “Ligt hier al een hele tijd.” Vlug begin ik het pakje uit te pakken. Ik moet me door nogal wat lagen tape heen worstelen. Dan sta ik ineens met een beeldje in m’n handen. Jezus. “Hm, die was hier al die tijd al, zeg je?”