The Kik-zanger Dave von Raven in 'De Kist'

Terwijl Dave von Raven een jaar of twee, drie geleden in zijn studio aan het werk is, valt ineens de linkerkant van zijn lichaam uit. Ook zijn mond voelt verdoofd. “Ik raakt in een soort shock en dacht: dit is het. Nu ga ik. Dat dacht ik echt,” vertelt Dave, “want ik had nog nooit iets gehad.” De ambulance wordt gebeld, maar de ambulancebroeders stellen hem gerust en vertrekken weer. Een half uur later is het weer raak: opnieuw valt zijn linkerkant uit. Een jongen uit de buurt brengt hem vervolgens naar het ziekenhuis, waar Dave grondig wordt onderzocht. Maar er wordt niets gevonden.
“Later dacht ik dat het een ultieme wake-up call was om het op een aantal gebieden anders te gaan doen."

Fles whisky

Zo besluit Dave om minder te gaan drinken. "Ik vind drinken heel leuk en gezellig. Bij elk optreden met The Kik stond er – volgens afspraak – een fles whisky klaar. En als je dan drie dagen achter elkaar speelt, staat er elke dag een nieuwe. Op de terugweg dronk ik die hele fles leeg. Elke morgen word je dan met een kater wakker en heb je niets meer aan je dag. Dat is zonde. Een jaar lang heb ik daarom niets gedronken. Ik drink nu geen sterke drank meer, maar van een speciaal biertje of een lekker glas wijn bij het eten wil ik niet af.”

De dood van Armand

Als de bekende protestzanger Armand sterft, wordt Dave hard met de dood geconfronteerd. “We hebben nog een plaat met hem gemaakt. Kort daarna stierf hij.” Bij Armands uitvaartdienst in De Effenaar in Eindhoven speelt Dave met The Kik. “Toen hij nog leefde, hebben we daar wel twintig keer met hem op de bühne gestaan. Dit was zijn laatste show, maar hij was dood en lag in de kist opgebaard op het podium. Dat maakte veel indruk; je raakt iemand kwijt met wie je intensief gewerkt hebt. Ik zag ook dat het Armand gewoon niet meer was. Kijk je in de kist, dan is hij heel herkenbaar, maar dat heeft niets meer te maken met wat hij was."

Het grootste geheim

Dave sluit niet uit dat er na de dood iets is. "Ik vind het fijn daar geen uitsluitsel over te hebben, en heb respect voor het onbekende. Atheïsten die pertinent zeggen 'Er bestaat niets en klaar' vind ik heel vervelend – irritant dat ze willen overtuigen dat er niets is. Je weet het toch niet? Toen mijn opa stierf, hoorde hij de mooiste muziek die hij ooit gehoord had. Zijn laatste woorden gingen daarover. Dat geeft mij hoop dat er dan iets speciaals gebeurt. Wat dat is? Dat is het grootste geheim dat ons als sterveling is toebedeeld."