'Verdwenen': Samuel ging zwemmen maar kwam nooit terug

Elke aflevering vertelt een achterblijver over de vermissing die zijn of haar leven voorgoed veranderde. In deze aflevering reist Marleen af naar Jack, wiens goede vriend Samuel Boujadi in 2021 vermist raakte tijdens een vakantie in Italië.

Een gewone zomerdag

Op vrijdag 25 juni besluiten de twee te gaan zwemmen in het meer van Bracciano, een groot kratermeer vlak boven Rome. “Het was een vakantie zoals Samuël hem het liefste zag: niet te veel plannen, gewoon gaan", vertelt Jack. "Geen hotels of campings, maar wildkamperen. Die laatste overnachting konden we regelen bij een boer. Op een heuvel, met prachtig uitzicht over het meer van Bracciano.”

Omdat ze al een paar dagen niet hebben gedoucht, stelt Samuel voor om 's ochtends een frisse duik te nemen. Samen staan ze aan de rand van het meer.

Ik wist dat ik de hulpverlening moest inschakelen

“Toen Samuël het water in ging, had ik niet door dat hij waarschijnlijk van plan was het hele meer over te steken. Hij zwom steeds verder. Zo ver, dat ik ineens voelde: dit kan misgaan. Ik denk dat hij de afstand echt heeft onderschat. Ik begon te roepen, te schreeuwen, maar hij hoorde me al niet meer. Iets in me zei: maak een filmpje van de richting waarin hij zwemt. Vanaf de waterkant lijkt het meer niet zo groot, maar vanaf de heuvel zie je pas echt hoe immens het is. De doorsnee is acht kilometer.”

Jack stapt in de auto om naar de overkant van het meer te rijden. “Mijn rit duurde al een halfuur, laat staan als je dat zwemmend zou moeten doen. Samuël had scoliose. De kou heeft waarschijnlijk zijn rug geblokkeerd. Bovendien was hij enorm bijziend, waardoor hij 200 meter minder ver kon kijken dan anderen. Combineer dat met dauw, weerspiegeling van het water en een koude onderstroom, en je hebt een groot gevaar.”

Dat was een van de eenzaamste nachten van mijn leven

Naarmate de tijd verstrijkt, groeit zijn paniek. "Ik liet Samuëls foto zien aan mensen, verkende op verschillende plekken het meer, maar zonder succes. De moed zakte me in de schoenen. Ik wist dat ik een officiële melding moest maken dat hij vermist was en de hulpverlening moest inschakelen - iets wat ik enorm zwaar. vond."

De dagen erna

In het gesprek met Marleen vertelt Jack hoe traag de hulpverlening in Italië op gang komt. Uren gaan voorbij. Er wordt gezocht, maar zonder coördinatie of spoed. Pas na een paar uur was er een bootje geregeld waarmee het water kon worden verkend. Later kwamen er gelukkig ook twee politiehelikopters. “Die start van de zoektocht was heel bizar. Het ene moment was ik aan het zwemmen met mijn beste vriend, het andere moment zocht ik zijn dode lichaam.”

Stilte in het water

Jack vertelt over de machteloosheid, het wachten, de onzekerheid. Speurhonden slaan op één plek in het meer meerdere keren aan. Alles wijst erop dat Samuel daar ligt. Maar zekerheid blijft uit. “Ik weet nog dat ik na de zoektocht op de eerste dag aankwam bij onze tent. En dan hoop je zó dat hij daar is, of daar is geweest. Dat er iets is verschoven. Die eerste nacht alleen lag ik naast een leeg luchtbed. Het luchtbed van Samuel. Dat was een van de eenzaamste nachten van mijn leven.”

Wordt Samuel ooit gevonden? Zijn vrienden blijven geloven in een wonder, blijven bidden, hopen, zoeken. Maar wat als dat geloof steeds meer op de proef wordt gesteld?

Beluister het hele verhaal in de podcast Verdwenen.