Ver­ras­sings­da­te

“Huh,” zegt Dick even later, “gaan we slapen in een transformatorhuisje?”

Oké, dat is alvast geen verrassingsdate meer. Komt goed uit, want ik kan niet wachten om mijn man te laten zien wat voor fantastische locatie ik heb gevonden. Het oudste transformatorhuisje van Friesland, van de sloop gered en verbouwd door een meubelmaker, met een wc en een douche en een bank en een keukentje, allemaal in dezelfde ruimte. Via een ladder kun je naar een bovenverdieping met een bed.

Als je thuis werkt, is je huis tegelijk je kantoor. Je kunt niet om vijf uur de deur achter je dichttrekken. Privé en werk zijn altijd met elkaar verweven, en je komt er nooit echt los van. Daarom proberen we regelmatig weg te gaan. Goed voor onszelf, goed voor onze relatie, hebben we ontdekt. Je hoeft niet ver te gaan. We hebben de eendagsvakantie uitgevonden (’s morgens in de trein of de bus stappen, ergens uitstappen en terug naar huis wandelen), maar de tweedaagse vakantie is helemaal tof. ’s Morgens de deur achter je dichttrekken, een stuk van het Groot Frieslandpad of het Drenthepad of wat voor pad ook maar lopen, halverwege overnachten – je bent er helemaal uit. De top is natuurlijk de driedaagse vakantie, waarbij je vijftig kilometer naar Lauwersoog fietst, oversteekt naar Schiermonnikoog, twee nachten kampeert en dan geheel verkwikt en uitgewaaid weer terugfietst.

Het weer zit niet echt mee op de dag van onze tweedaagse verrassingsdate. Het is koud. Het waait hard, er zit regen in de lucht. Maar we hebben een thermoskan met heet water voor de thee bij ons, en tompoezen en broodjes, en na een lange dag wandelen doemt er tussen de weilanden ineens een transformatorhuisje op. Het is er warm en droog, de bedden zijn opgemaakt, er staat een fles wijn op tafel. We koken zuurkoolstamppot en drinken wijn terwijl we uitkijken over het uitgestrekte landschap en genieten van de rust. Het begint te regenen.

Just a perfect day.