Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Jacomine was 20 weken zwanger toen haar vliezen braken

'We baden met onze familie om een wonder'

Jacomine (39) en Leonart (38) zijn zes jaar getrouwd als Jacomine zwanger raakt. Deze zwangerschap eindigt in een miskraam. Enkele maanden later raakt Jacomine opnieuw zwanger, maar haar vliezen breken na 20 weken zwangerschap en een vroeggeboorte dreigt.

Deel:

Jacomine: “Wij zijn in 2004 getrouwd en in 2010 mochten wij een kindje verwachten. We hadden jaren om een zwangerschap gebeden en zagen dit echt als gebedsverhoring. Tot ons grote verdriet eindigde deze zwangerschap in een miskraam, maar tot onze verwondering mocht ik een aantal maanden later opnieuw zwanger zijn. Bij de eerste echo kregen wij te horen dat er twee kloppende hartjes zichtbaar waren. Wat waren we blij! Helaas kreeg ik hevige bloedingen en verloor ik na enkele weken één van de kindjes. Het andere kindje bleef leven en groeide goed, maar wij vroegen ons af of het wel goed zou blijven gaan. Spanning en blijdschap wisselden elkaar af.

Omdat ik bloed bleef verliezen, werd er wekelijks een echo gemaakt. Toen ik zeventien weken zwanger was stopten de bloedingen en durfden wij voorzichtig te gaan dromen over een toekomst met ons kindje. ”

“Tijdens de 20 weken echo ging het nog goed. We zagen het kindje flink bewegen en kregen te horen dat alles er prima uitzag. Er was geen reden meer om ons zorgen te maken. Vanaf dat moment zou mijn zwangerschap worden gezien als een ‘normale zwangerschap’, werd ons gezegd. We gingen met een dankbaar hart het ziekenhuis uit. 

Met 20 weken breken mijn vliezen in het babypark

Om de goede echo te vieren, gingen wij naar een babypark om een wandelwagen uit te zoeken: iets wat wij tot de 20 weken echo niet durfden te doen. In het babypark kreeg ik het gevoel dat ik nodig naar het toilet moest. Op het toilet zag ik dat ik vocht verloor. Ik wist dat er iets mis was. We belden het ziekenhuis op om te vertellen wat er was gebeurd en moesten meteen komen. Mijn vliezen waren gebroken met 20 weken zwangerschap.

Ik werd in het ziekenhuis opgenomen, in afwachting van de bevalling. ’s Morgens hadden wij een prachtige 20 weken echo gehad en een paar uur later zouden wij misschien ons kindje gaan verliezen. Ik kon het niet bevatten.”

_V4_3305
Ik kreeg een belofte van God en daar hield ik mij aan vast

“Tijdens de zwangerschap lazen wij elke dag een Psalm. Op de dag van de 20 weken echo lazen wij Psalm 33. Vers 18 tot en met vers 22 zagen wij als een belofte van God. Hierdoor gingen wij hoopvol naar de 20 weken echo toe. Toen diezelfde dag mijn vliezen braken, begreep ik niet hoe de Bijbelteksten, die ons die morgen zo hadden bemoedigd, hiermee rijmden.

Onze familie kwam naar het ziekenhuis en we baden of God een wonder wilde doen. De dag ging over in de nacht, zonder dat de bevalling op gang kwam. ’s Nachts kreeg ik een droom over een klein meisje dat wij lieten dopen. Tijdens haar doop zongen wij:

Dankt, dankt nu allen God
met hart en mond en handen
Die grote dingen doet
hier en in alle landen
Die ons van kindsbeen aan
ja van de moederschoot
Zijn vaderlijke hand
en trouwe liefde bood

Ik werd wakker met een gevoel van vrede en rust. We zouden een meisje krijgen en ik wist zeker dat God voor haar zou zorgen. Omdat de kans groot was dat ze op kort termijn geboren zou worden, waren wij druk bezig om een naam voor haar te bedenken. We wilden ons kindje in de eerste instantie vernoemen, maar we kwamen er maar niet uit. Die morgen zei Leonart: ‘We moeten dat vernoemen loslaten. Laten we namen bedenken waarmee we God groot maken. Namen die verwijzen naar Hem."

Ik was intens zwanger

“Door de droom die ik had gehad, geloofde ik dat de baby nog niet geboren zou worden. Ik werd naar huis gestuurd en besloot er alles aan te doen, om ons kindje een zo groot mogelijke overlevingskans te bieden. We bestelden een bed voor in de woonkamer en ik hield acht weken bedrust. We leefden van dag tot dag en met elke week die verstreek, kregen wij meer hoop op een goede afloop.

Toen wij eenmaal de grens van 24 weken zwangerschap over waren gegaan en ons kindje levensvatbaar was, durfden we steeds meer over een toekomst samen met ons kindje na te denken. Ondanks de spanning die wij voortdurend hadden, was het een mooie tijd. Ik was intens zwanger en lag veel met mijn handen op mijn buik over ons kindje na te denken en voor haar te bidden.

Als we gingen slapen legden mijn man en ik onze handen op mijn buik en zong ik het lied:

De Heere zegent jou
en Hij beschermt jou.
Hij schijnt Zijn licht over jouw leven.
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven.

Gebeden

Er werd intens voor ons kindje en voor ons gebeden door familie en vrienden, maar ook door mensen die wij helemaal niet kenden. We kregen veel kaartjes met mooie teksten en bemoedigingen. God was al die weken zo dichtbij ons en we wisten dat Hij voor ons kindje zorgde. Dat zij na het breken van mijn vliezen nog acht weken in mijn buik mocht blijven zitten, is voor ons echt een wonder. Acht bijzondere weken van intens contact met ons kindje.” 

Lees hier het vervolg op Jacomine's verhaal

Geschreven door

Rita Maris

--:--