Vluch­te­lin­gen­do­mi­nee Leon van den Dool in 'Crux'

Hij moest er akelig vroeg voor uit z’n bed deze ochtend. Maar Leon hoor je niet piepen, want hij heeft bijna vakantie. En sowieso komt hij graag in het nieuwe huis van de Syrische Victoria en dochter Alissar. Vorige week was hij hier ook al, toen ze samen naar de Crux-uitzending keken. Stiekem mist hij ze gewoon en niet alleen de briljante kookkunsten van Victoria.

In Crux zien we hoe Leon en zijn gezinnetje in hun riante pastorie met zeven slaapkamers Victoria en Alissar een thuis bieden. Ook zien we de handen-uit-de-mouwendominee driftig laminaat snijden. “Heb echt niet die hele ruimte gedaan, hoor,” buldert hij, waarmee hij spontaan alle slaap uit de woonkamer verdrijft. Wat ook helpt: het dienblad vol koekjes en sterke Arabische koffie, waar Alissar mee aan komt zetten. “Pas op voor de laag prut op de bodem.” Daar laat Leon zich niet meer door foppen.

Bekijk hier de uitzending

Het lijkt wel een verjaardag. Eerst al een bloemetje in cellofaan van Leon voor Victoria en Alissar, waarna zij hem overladen met lekkers en een gebreid vestje voor zijn dochter. “Hun gastvrijheid is zo’n verrijking. Zij nemen echt de tijd voor je. Dan zijn wij Nederlanders maar koude kikkers.” Weer die glimlach, altijd die glimlach. Ook om 8.30 uur ’s ochtends. Nee, deze dominee met pretoogjes neemt geen genoegen met alleen preken op zondag. Hij zet zich met liefde in voor anderen. “Machtig mooi toch als je zulke mensen ziet opbloeien. Trouwens, ze leren mij ook ontzettend veel.”

• Lees ook: EO-podcast Tekstuele voorlichting gelanceerd

Mooi onderwerp voor de preek van zondag in zijn kerk in het altijd mooie Broek op Langedijk? Zeker niet! Dat zou een beetje voorspelbaar zijn. En trouwens, die preek komt er zondag sowieso niet. Ook dominees hebben weleens vakantie. Dus volgt er een kleine migratie naar het zuiden des lands. Huizenruil. Even lekker niets. Beetje rust en vrede opsnuiven in deze oorlogszuchtige tijden. O, en heerlijk fietsen door de heuvels en kilometers sjouwen met z’n kleine meid op de rug.

Dat wás het plan. Helaas verstiert een vervelende val met de fiets de feestvreugde danig, appt hij enkele dagen later. Sleutelbeenbreuk, operatie volgt. Tja, ook dominees vallen soms. Noem het de weerbarstigheid van het leven, de gebrokenheid zo u wilt. Al is zijn duikeling natuurlijk niets vergeleken met het lijden van vluchtelingen uit Oekraïne of andere landen.

Dat is de crux.

Tekst: Maarten Nota
Beeld: Ruben Timman