Vracht­wa­gen­chauf­feur Werner tekent blind voor een nieuw beroep

Ooit reed Werner internationale diensten. Maar toen hij vader werd, is hij op de Nederlandse wegen gebleven. Acht jaar geleden kwam Werner bij zijn huidige werkgever terecht, waarbij hij dak-onderdelen van A naar B vervoert. Dakgoten, dakleer, pannen: je vindt het in de 25 meter lange vrachtwagen van Werner. Werner heeft verschillende certificaten en bevoegdheden op zak om dit lange, zware, voertuig te besturen.

Ze zeggen weleens: 'Papa, je bent er nooit...'

Fulltime vrachtwagenchauffeur, parttime vader

Werner heeft vier kinderen. De oudste is 21, de jongste 8. Nu ziet hij zijn kinderen om de week in het weekend, maar - zegt Werner - "het liefst zie ik mijn jongens vaker". "Ze zeggen weleens: 'Papa, je bent er nooit...' Dat zijn de dingen waar je over nadenkt ’s nachts. Het klopt ook. We hebben een hele sterke band, maar ik mis de kleine momenten met ze. Ik wil ook dat ze zeggen: 'Kijk, dat is mijn vader!' Ik wil niet de vader zijn die er nooit is geweest."

60-urige werkweek

Ondanks het tekort aan chauffeurs wil Werner zijn leven in de vrachtwagen heel graag verlaten. Hij heeft veel zin in een nieuwe uitdaging, die meer ruimte geeft voor zijn gezin. Momenteel rijdt hij  elke dag dezelfde route van het noorden naar het zuiden en weer terug om vervolgens om 23.30 uur pas thuis te komen. Hij werkt 12 uur per dag en tikt wekelijks de 60 uur aan. Dit ziet hij graag anders. Voor zichzelf én zijn jongens.

Een nieuw beroep

Werners glas zit altijd halfvol: hij kijkt ernaar uit om de sprong naar een nieuw beroep te wagen.  Als hij zijn gedachten de vrije loop laat, komen er verschillende beroepen naar boven. “Rijinstructeur? Weginspecteur? Politieagent?” Maar daar blijft het niet bij. “Ook BOA lijkt me ontzettend leuk. Of Visual Merchandiser, zoals een vriendin. En een vriend werkt bij een zwembad in Assen. Dat zijn ook prachtige beroepen."