Zo veel kerken in ons land?

Het getal werd genoemd naar aanleiding van het Dit is de Dag-onderzoek waaruit bleek dat een aantal reformatorische kerken op zondag meer mensen toelaat dan wordt geadviseerd. En dan zijn de aula’s en gymzalen waarin een deel van de evangelische beweging op zondag samenkomt nog niet eens meegerekend.

Zeg eens eerlijk: had u dit aantal verwacht? Of dacht u meer in de orde van grootte van duizend of tweeduizend kerken? Iedere zondag wordt dus (althans in pre- en postcoronatijd) in meer dan vijfduizend kerken het heilbrengend evangelie van Jezus Christus verkondigd (tenminste, dat hoop ik dan maar).

Welgelukzalig is het land waar nog op vijfduizend plaatsen het evangelie klinkt, dacht ik toen ik erop reflecteerde. Soms merk je dat christenen denken en voelen dat ze tot een gemarginaliseerde en hoogstens nog getolereerde groep in de samenleving behoren. En dat de geloofsruimte steeds minder zou worden vanwege opvattingen die door een groot deel van de samenleving als achterhaald wordt beschouwd.

Nu wil ik niet zeggen dat er in ons land niets aan de hand is, maar we leven dus wel in een land waar vijfduizend preekplaatsen staan en een miljoen mensen naar de kerk gaan. Is dat iets om trots op te zijn? Nee, in het geheel niet. Daar gaat het mij niet om. Wel denk ik: wat zou het mooi zijn als het inderdaad stuk voor stuk plaatsen zijn waar God aanbeden en geprezen wordt, en waar leerlingen van Jezus bemoedigd en uitgedaagd worden om in woord en daad volgelingen van Hem te zijn. Dan zou er een grote zegen van deze vijfduizend plekken voor ons land en volk uitgaan.