Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Zussenliefde: ‘Ik zeg wel eens tegen haar kinderen: Ik ben toch jullie tweede moeder’

Ruzies, een onverwachte zwangerschap en een vroeggeboorte; 3 zussen over hun unieke band

Van buitenaf lijk het niet altijd zo, maar de zussen Marieke (31, links op de foto), Claudia (37, rechts) en Viviënne (38) vormen samen een drie-eenheid. Als de jongste van de drie onverwacht zwanger raakt, wordt de zussenband nog hechter. ‘Ze waren erbij toen mijn zoontje werd geboren.’

Deel:

“Voor het oog lijkt het dat Marieke en ik altijd samen zijn,” vertelt Claudia. “Sommige mensen weten niet eens dat we nog een zus hebben, maar achter de coulissen zijn we altijd met z’n drieën.” “Mensen hebben dat idee doordat onze oudste zus Viviënne tien jaar buiten Spakenburg heeft gewoond,” vult Marieke aan. “Dat is namelijk een hechte gemeenschap. Gelukkig is ze sinds twee jaar weer terug op het nest. Als we elkaar zien is het meteen weer zoals waar we gebleven waren. We krijgen dan ook regelmatig te horen: ‘Oh, wie is dat? Hebben jullie nog een zus?’”

Nakomertje

Dat Claudia en Marieke nu zo close zijn was vroeger niet in te denken. “De verhoudingen waren anders toen wij kind waren,” verklaart Claudia. “Viviënne en ik schelen maar 15 maanden en zijn echt samen opgegroeid, maar zes jaar later kwam Marieke daar ineens bij.” “Ik ben een beetje het nakomertje,” gaat Marieke verder. “Ik ben eigenlijk alleen opgegroeid, maar niet op een manier dat het zielig is. Toen ik zestien was waren mijn zussen het huis al uit.

Qua karakter zijn we alle drie verschillend. Waar Viviënne en Claudia echt elkaars tegenpolen zijn, val ik daar precies tussenin. Dat was vroeger wel eens lastig te rijmen. Zo hebben Claudia en ik geen erge ruzies gehad, maar Viviënne en zij konden zelfs zo ruziën dat er met deuren gesmeten werd.”

Een groot gezin

De echte connectie tussen Claudia en Marieke ontstaat tien jaar geleden. “Als onvoorspelbare jongvolwassene raakte ik onverwacht zwanger,” vertelt Marieke. “Ik was net aan een nieuwe opleiding begonnen en was op zoek naar mijzelf. Plotsklaps moest ik ook leren moeder te zijn. Toch zeggen mijn man en ik nog altijd tegen mijn zoon dat hij een groot cadeau is. Ik zie hem nog steeds als mijn redding naar stabiliteit.

Ze zijn tot diep in de nacht bij het moment dat hij geboren werd gebleven

Claudia kreeg tien weken voor mijn bevalling een kindje. Daardoor ben ik meegegaan in haar ritme. We woonden bij elkaar in de buurt en we pasten op elkaars kinderen. Onze kinderen en wijzelf trokken met elkaar op en groeiden dicht naar elkaar toe. Naarmate we ouder werden zijn daar nog meer kinderen bijgekomen die dat ook zo ervaren. Zo zijn we steeds meer een gezin gaan vormen.”

Grote zus

“In moeilijke en zware periodes konden wij er fysiek voor elkaar zijn omdat we dichtbij elkaar wonen, maar Viviënne heeft altijd die rol van grote zus op zich genomen,” aldus Claudia. “Toen mijn dochtertje te vroeg werd geboren was Marieke thuis en kon zij helpen met de kinderen. Viviënne stond daarentegen dag en nacht aan mijn bed, zij werkt ook in het ziekenhuis. Als je haar belt en aangeeft dat je het even niet redt gooit ze direct alles van zich af en staat ze naast je. Als het erop aankomt neemt zij die rol van grote zus op zich.”

“Het altijd klaarstaan voor de ander herken ik zowel in Viviënne als in Claudia,” vervolgt Marieke. “Tijdens de bevalling van mijn zoontje zat mijn moeder aan mijn bed. Ze belde mijn zussen zodat ze zouden komen om mij te ondersteunen. Uiteindelijk moest ik naar het ziekenhuis en toen zijn ze meegegaan. Ze zijn zelfs tot diep in de nacht bij het moment dat hij geboren werd gebleven. Dat was helemaal niet zo afgesproken.”

Back-up

Claudia: “Ik ben dankbaar dat zij nooit van mijn zijde wijken. Ik weet dat er altijd een back-up is. Of ze nou tijd hebben of niet. Deze vriendinnen gaan nooit meer weg. Al zie ik ze een tijdje niet, ze kennen mijn verleden en weten wie ik ben. Ik zie hen echt als een zegen.”

De kracht van onze moeder heeft ons altijd verbonden

“Mooi is ook dat we zoveel kunnen delen,” vult Marieke aan. “Claudia en ik gaan bijvoorbeeld sinds een paar jaar samen naar het christelijke event New Wine. Dan heb je het ook over geloofszaken met elkaar. Daarnaast gaan we samen op vakantie en is het niet raar om elkaars kinderen aan te spreken op hun gedrag. Ik zeg wel eens tegen haar kinderen: ‘Ik ben toch jullie tweede moeder.’ Viviënne is ook een keer met ons mee geweest op vakantie. Dat was zo’n grote verrassing! We hebben staan huilen bij de poort van de camping toen ze daar aankwam. Zo gek zijn we op elkaar, het was gelijk dikke mik.”

Moederrol

FB_IMG_1603305318649

“Het is de kracht van onze moeder die ons drieën altijd verbonden heeft,” zegt Claudia. “We komen uit een warm nest en hebben het altijd goed gehad. Zij heeft dat proces als zussen altijd goed bewaakt en daar alles aan gedaan wat in haar macht ligt. Onze vader was vrachtwagenchauffeur en was in het weekend thuis, maar onze moeder was er altijd. Of ze je nou wel of niet begreep, zij was er gewoon. Ze heeft ons geleerd dat wij zijn wie we zijn en het als zussen daarmee moeten doen. We hebben elkaar voor het leven."

“Mijn man is een schat van een man, dat vooropgesteld,” vertelt Marieke. “Maar, ik kan mij nog een moment in het begin van ons huwelijk herinneren dat ik onenigheid met hem had en zelfs zei: ‘Zoek het uit, ik pak mijn spullen en vertrek.’ Dat heb ik vervolgens gedaan en ben daarna naar mijn moeder gegaan. Maar mijn moeder zag me al aankomen en zei: ‘Je kunt doen wat je wilt, maar je gaat gewoon weer terug naar huis. Je kan een kop thee krijgen en daarna kan je gaan, want dit is waarvoor je gekozen hebt.’ Dit laat echt zien hoe onze moeder is. Al gaat dit voorbeeld over iets met mijn man, zo is ook als het over ons als zussen gaat. Ze gaat niet tussen ons inzitten.

Zonder haar hadden we allemaal een eigen leven geleid. Stel, ze zou komen te overlijden, dan is het niet dat we alsnog uit elkaar zouden gaan. Al doet Viviënne in het dagelijks leven haar eigen ding en doen wij ons eigen ding, die chemie die wij met ons drieën hebben blijft altijd. Onze moeder heeft die basis gelegd.”

Zussenliefde is een portrettenserie waar bijzondere verhalen van zussen voorbij komen.
In de vorige Zussenliefde lees je over Elbrich en Maaike. Na 30 jaar hebben ze elkaar door
het geloof weer gevonden. Alle verhalen uit deze portretserie vind je hier.

Lees ook: ‘Ik heb na 19 jaar weer contact met mijn stiefbroer’

Geschreven door

Daniëlle Naberman

--:--