'Mijn adoptiemoeder wilde mij niet'

Op vijfjarige leeftijd worden Rasika en haar zusje Niluka door het Nederlandse echtpaar Bos geadopteerd. Alles lijkt ten goede te veranderen. Maar later hoort ze dat haar adoptiemoeder haar helemaal niet had gewild. Ze wilde alleen het jongere zusje, die toen nog een peutertje was. Omdat haar man al te oud was voor de adoptie van alleen het jongere zusje, moest ze Rasika er wel bij nemen.

Streng

Gelukkig kan Rasika het erg goed vinden met haar nieuwe adoptievader. Maar haar adoptiemoeder is erg streng en zelfs gemeen naar Rasika toe. Regelmatig moet ze met rug naar het gezin eten omdat haar moeder haar niet aan wil kijken. Of ze wordt zonder eten naar bed gestuurd omdat haar moeder vindt dat Rasika haar best niet heeft gedaan bij de zwemles.

Depressie

Als Rasika 10 is, overlijdt haar adoptievader. Haar moeder had al een drankprobleem maar dit wordt na het overlijden van haar man alleen maar erger. Door de stress in het gezin krijgt Rasika steeds vaker lichamelijke problemen zoals maagpijn, blaasontstekingen en een voortdurende moeheid. Ze is pas twaalf als ze haar eerste burn-out heeft. Haar depressieve gevoelens worden steeds erger. Uiteindelijk vlucht Rasika het huis uit, maar haar depressie en andere problemen blijven haar in de jaren daarna achtervolgen. 

Rolstoel

Het gaat helemaal mis met haar gezondheid als ze bevalt van haar tweede kindje. Haar artsen vertellen Rasika dat ze zich moet voorbereiden op een leven in een rolstoel. De gedachte om een eind aan haar leven te maken, komt steeds vaker bij haar op. Juist in die periode vraagt een vriendin of ze mee wil naar een genezingsdienst.