‘Op het dieptepunt van mijn leven verhoorde God mijn gebed’

Gebed  

Mirjam: “Ik zag God zoals ik mijn eigen vader zag: nooit thuis als ik Hem nodig had en met weinig interesse voor zijn kinderen. Er was zoveel ellende in mijn leven, dat ik mij afvroeg of God wel bestond. Het was voor Hem toch heel eenvoudig om mij te helpen? Toen ik het uitschreeuwde tot God, zocht Hij mij op en verhoorde mijn gebeden! Sindsdien leef ik met God en bid ik de hele dag door. Ik neem geen beslissing meer zonder Hem. Of ik nu op de fiets zit of in de auto: ik ben doorlopend in gebed.”

De eerste keer dat hij mij sloeg, hoopte ik nog dat het eenmalig was

''Ik kom uit een groot gezin. Mijn vader had een drukke baan en zat in de kerkenraad. De zorg voor de kinderen kwam grotendeels op de schouders van mijn moeder terecht, waardoor zij het te druk had om ons individuele aandacht te geven. Ik voelde mij erg eenzaam in mijn jeugd, want daarnaast kreeg ik te maken met seksueel misbruik, waar ik met niemand over durfde te praten.

Ik ontmoette mijn ex-man en trouwde toen ik 22 jaar was. Vrij snel achter elkaar kregen wij vier kinderen. Na een aantal jaren kreeg mijn man een agressieprobleem. De eerste keer dat hij mij sloeg, hoopte ik nog dat het eenmalig was, maar langzamerhand werd het een patroon. Ik bleef maar naar excuses zoeken, hopend dat het de laatste keer was.

Het huiselijk geweld ging mij niet in de koude kleren zitten. Ik kreeg last van smetvrees en dwanghandelingen, ging in therapie en kreeg zware medicatie. Mijn man werd steeds agressiever en verlegde zijn aandacht naar de kinderen. Hij was een grens overgegaan, dus ik besloot aangifte tegen hem te doen. Mijn man werd aangeklaagd wegens huiselijk geweld en is hiervoor onder behandeling gegaan.''

Ik kon zelf niet voor mijn kinderen zorgen

''Jeugdzorg besloot dat onze kinderen een veilige, stabiele omgeving nodig hadden. Ik was in die tijd psychisch een wrak en zat onder de medicatie. In overleg werd besloten dat onze kinderen tijdelijk bij beide families werden ondergebracht. Ze zouden daar blijven totdat ik een eigen woning had en psychisch weer in staat was om voor ze te zorgen. Helaas verliep het contact tussen de families onderling niet goed en besloot jeugdzorg de kinderen in reguliere pleeggezinnen te plaatsen.''

Er kwam, door een aantal misverstanden bij jeugdzorg, verkeerde informatie in het dossier van de kinderen te staan. Hierdoor werd besloten dat er geen omgangsregeling met beide ouders mocht zijn.” 

Ik heb mijn kinderen tien jaar niet gezien

“Mijn driejarige dochter werd uit mijn armen gerukt en mijn kinderen verdwenen gedurende tien jaar uit mijn leven. Ik kreeg al die jaren geen enkele informatie, zelfs geen foto. Mijn twee oudste kinderen hebben acht jaar lang samen in een pleeggezin gezeten. De andere kinderen werden van elkaar gescheiden. De kinderen zagen elkaar vier keer per jaar en mochten gelukkig wél contact hebben. 

Na acht jaar werden de oudste twee kinderen op een zorgboerderij geplaatst. Daar kregen zij een groot pakket overhandigd waarin alle brieven zaten die beide families en ik, in de afgelopen jaren naar ze hadden gestuurd. Alle post is jarenlang achtergehouden voor de kinderen. Hierdoor dachten de kinderen dat niemand meer aan ze dacht. Ze hebben alle post gelezen en kwamen tot het besef dat ze wel degelijk gemist werden en dat er een familie en een liefhebbende moeder was, die altijd van hen is blijven houden. Dit was voor hen de aanleiding om, buiten jeugdzorg om, op zoek te gaan naar ons. 

Het leven had voor mij geen zin meer

Ondertussen had het leven had voor mij geen enkele zin meer. Ik stopte met eten en dronk alleen nog maar sterke drank en begon mezelf te beschadigen. Op een dag besefte dat ik dat ik hulp nodig had en belde De Hoop ggz. Dat was een belangrijk keerpunt in mijn leven, want tijdens mijn opname in de Hoop leerde ik God kennen.

Toen ik daar met Sinterklaas mijn schoen mocht zetten, kreeg ik een bemoedigingstekst waardoor ik het vertrouwen kreeg dat ik mijn kinderen ooit weer zou zien. Het was een belofte uit Jesaja 43 vers 5 en 6: ‘Wees niet bang, want Ik ben bij je. Ik haal je nakomelingen uit het oosten terug, uit het westen breng Ik jullie bijeen. Tegen het noorden zeg Ik: Geef hier!’ 

Ik leerde mijn trauma`s onder ogen te zien

Ik werd ontslagen uit de kliniek en ontmoette een lieve man, althans, dat dacht ik. Voor het eerst sinds tijden voelde ik mij weer geliefd. Maar helaas bleek het om een narcistische man te gaan. Opnieuw ging ik door een immens moeilijke tijd. Na vier jaar slaagde ik erin de relatie te beëindigen. Vervolgens ging het psychisch opnieuw erg slecht met mij. Ik zocht hulp van een psychiater en kreeg de diagnose CPTSS. Ik was meervoudig, langdurig getraumatiseerd en werd opgenomen in een traumakliniek. Hier leerde ik over mijn trauma’s te praten en ze, door middel van exposure therapie, opnieuw te beleven, zodat mijn herinneringen niet langer mijn leven beheersten.

Ik ben de hele dag door in gebed

Ik zat er zo doorheen dat ik het uitschreeuwde tot God: ‘God ik weet het niet meer, help me alstublieft! Hier heeft U mijn leven, doe er maar mee wat U wilt!’ Wat er toen gebeurde verwondert mij nog steeds. Ik voelde de aanraking van God. Een ongekend warm gevoel van liefde. God redde mij uit de macht van de Satan en gaf mij vrede in mijn hart. Sindsdien heb ik een levende relatie met God. Ik neem geen beslissing meer zonder Hem en ben de hele dag door aan het bidden in mijn hoofd.

Gebed verhoord

Ik mag ervaren dat God mijn gebeden verhoort, want kort daarna vonden mijn oudste twee kinderen mij, na jaren weer terug. Dat was de mooiste dag van mijn leven. Zij hebben mij ook weer in contact gebracht met mijn derde zoon. Ik voel me zo rijk gezegend nu ik hen weer in mijn leven mag hebben! Mijn jongste dochter heb ik nog steeds niet ontmoet, maar ik vertrouw erop dat ik haar ooit weer in mijn armen zal sluiten. God zal daar Zelf voor zorgen, dat geloof ik vast!

Lees ook: Ben je toe aan rust? Deze gebeden kunnen je helpen

*De naam Mirjam is een pseudoniem.

Beeld: Shutterstock