5 vragen aan nieuwe Eva-columnist Marije Knevel: ‘Ik zie mezelf als de bijsluiter van de 35-plus vrouw’

1. Wat is een klein ritueel of moment op de dag waar je niet zonder kunt?

“Als ik echt de perfecte ochtend wil hebben, dan drink ik een kopje koffie onder de douche. Daar word ik zo intens gelukkig van. Het is voor mij een soort ultiem genot en luxe, terwijl het zo simpel is. Ik kan het iedereen aanraden! Ik heb nu zelfs een plankje in de douche waar ik mijn kopje op kan zetten. En nee, er komt geen water in mijn koffie, dat gaat hartstikke goed. Ook van een kop koffie in bed word ik heel blij. Vooral als mijn vriend ’m maakt, dan kir ik gewoon van geluk!”

2. Welke plek voelt voor jou altijd een beetje als thuiskomen?

“Voor mij is dat absoluut Italië, Toscane. Ik kom er al 26 jaar en ik ben daar echt de beste versie van mezelf. Ik ben daar zo onthaast. Soms denk ik ook wel: jongens, schiet alsjeblieft even op! Maar je merkt dat het leven er veel kleiner is, in positieve zin. Het is veel meer een community waarin mensen voor elkaar zorgen. Ze halen ook veel meer lokaal uit de natuur en genieten van het goede leven.

Natuurlijk zit er ook een keerzijde aan, omdat er ook veel werkloosheid en armoede is, dus ik zal het niet te veel romantiseren. Maar in Italië zijn, is voor mij écht thuiskomen. Ik maak altijd leuke contacten bij een lokaal kroegje of winkeltje, of zoals deze zomer bij een lokaal kaasboertje. Dat was een familiebedrijf in the middle of nowhere en daar ben ik mee in contact geraakt. We bleven contact houden via Instagram en nu zijn we uitgenodigd om alsjeblieft terug te komen, want ze willen zo graag het landgoed laten zien. Dat is toch fantastisch!”

• Leven zonder stress én in een prachtige omgeving – Arachne woont met haar gezin in Italië

  Leven zonder stress én in een prachtige omgeving – Arachne woont met haar gezin in Italië

3. Welk boek of welke serie of film heeft jou recent geraakt en waarom?

“Een paar weken terug heb ik de documentaire Hurricane Katrina: Race Against Time gezien, van National Geographic. Aflevering 1 en 2 vind ik heel sterk, maar in de derde aflevering zaten heel veel herhalingen. Toen had ik het wel gezien. De serie gaat over de orkaan Katrina die twintig jaar geleden in New Orleans huishield. Ik was toen zelf net student journalistiek en daardoor heb ik enorm gevolgd wat die orkaan daar aanrichtte. Ik zat er bovenop.

Wat mij in de documentaire raakte, is dat ik geen weet had van hoe ernstig het is geweest én hoe racistisch. De mensen die het hardst geraakt zijn, kwamen uit de minderbedeelde zwarte community. De evacuatie van de stad is veel te laat op gang gekomen en de buurten die uiteindelijk zwaar ondergelopen zijn, waren zwarte buurten met mensen die geen auto hadden om daar weg te kunnen. Naar hen is gewoon niet omgekeken. Er werden geen middelen ingezet, de president kwam pas drie dagen later naar het rampgebied. Alsof een zwart leven minder waard was dan een wit leven.

Er ging ook heel veel misinformatie rond dat het een gekkenhuis zou zijn, waardoor mensen zich met geweld tegen zwarte mensen keerden – ook het leger en de politie. Als er dan een zwart persoon voorbij kwam lopen, dan waren er witte mensen die ze vanuit hun villa gewoon neerschoten, en daar ook lol uit haalden. Die vonden dat leuke schietschijven, alsof het een spelletje was.

Van die documentaire heb ik echt wakker gelegen. Je weet dat er veel racisme is, zeker in Amerika, maar dat dit nog maar twintig jaar geleden zo aan de orde was, en nu nog steeds… Schrikbarend. Daar was ik echt stil van en ik vind het eigenlijk verplichte kost voor mensen om te zien.”

Ik vind de documentaire Hurricane Katrina: Race Against Time eigenlijk verplichte kost voor mensen om te zien.

4. Welke ontmoeting of gebeurtenis gaf jou dit jaar nieuwe inspiratie?

“Ik heb via Instagram Bobbie Bodt leren kennen. Zij woont bij mij om de hoek en we dachten: laten we een keer koffiedrinken. Dat is hooguit drie maanden geleden denk ik, maar inmiddels spreken we elkaar elke dag, sporten we samen en zijn we vorige week spontaan met elkaar op vakantie gegaan. En dat ging hartstikke goed! Het is zo leuk dat je op je 38e toch nog nieuwe vriendschappen kan ontwikkelen en echt maatjes kan vinden. Ik weet dat er heel veel mensen zijn die moeite hebben met vriendschappen of met nieuwe vrienden vinden. Ik vind ons dan zo'n leuk verhaal van hoe dat toch ineens kan ontstaan.

Zelf heb ik geen vriendinnengroep, alleen losse vriendinnen. Dit jaar heb ik hen voor mijn verjaardag allemaal bij elkaar gezet. Ik was stiknerveus, want ze zijn zo verschillend – ze komen allemaal uit een andere fase van mijn eigen leven. Maar ze konden het heel goed met elkaar vinden. Dat maakte me zielsgelukkig. Ik ben niet iemand die veel met mijn vriendinnen afspreekt. Sommigen zie ik maar eens in de zoveel maanden. Maar ze zitten in mijn hart en dan is het altijd goed.”

• Van sportvriendin tot familievriend: de ene vriendschap is de andere niet

  Van sportvriendin tot familievriend: de ene vriendschap is de andere niet

5. Waar ga je over schrijven voor Eva?

“Eigenlijk alles waarvan ik vind dat mensen er iets vanaf moeten weten. Er zijn van die onderbelichte onderwerpen die al zo normaal zijn geworden voor ons, dat we niet meer zien hoe abnormaal het eigenlijk is. Dan heb ik het over de positie van de vrouw, maar ook over dieren, natuur, politiek, media. Zoveel is een soort van normaal, maar als je er dan echt over gaat nadenken en daar een lichtje op schijnt, dan denk je: hè?! Het is eigenlijk heel gek dat we dit aan het doen zijn.

En ik wil toch ook wel mijn eigen ziel en zaligheid blootleggen. Ik zie mezelf een beetje als de bijsluiter van het leven voor de 35-plus vrouw. Als ik op Instagram deel over iets waar ik mee zit, dan krijg ik vaak berichten als: ‘O, dat heb ik ook! Ik dacht dat ik de enige was.’ Dan denk ik: je zou mijn DM moeten zien, met jou een paar honderd andere mensen. Als we meer over onze strubbelingen zouden praten, komen we erachter dat we veel gemene delers en raakvlakken hebben, in de leuke en de stomme dingen. Dat lijkt me heel leuk om open te breken.”