Aagje Aalten verzamelt koffie- en theepotten

“Vanaf mijn trouwen had ik een eigen koffie- en theepot. Toen mijn schoonmoeder overleed en haar huis werd leeggehaald, kwamen daar mooie potten bij. Van lieverlee groeide de verzameling en werden de potten qua vorm steeds bijzonderder: huisjes, obers, een koe, een eend, een haan – van alles. Ik wist niet dat er zoveel verschillende potten waren.

Ze staan nu alleen nog in de kasten in de woonkamer en de hal, en een paar op een plank boven het aanrecht, een stuk of 75 in totaal. Boven staat nog een doos vol, omdat het me niet meer lukt om alles netjes schoon te houden. Mijn kinderen komen ze om de paar maanden afwassen, dat lukt mij niet meer. M’n kasten raken vol, dus ik heb gezegd dat ik geen nieuwe potten hoef. Maar als ze op vakantie iets aparts zien staan, nemen ze het toch nog voor me mee.”

In optocht door het huis

“De potten die mijn ouders gebruikten, zijn voor mij het meest waardevol. Dat zijn eenvoudige stenen potten, een metalen percolator en twee tinnen theepotjes. Die gaan nooit naar de zolder, want die komen van thuis. De rest berg ik weleens op als het beneden te vol wordt.

De meeste potten kostten een paar euro; het moet wel leuk blijven. Maar die haan was wel paar tientjes. Ik kreeg hem van mijn dochter en ze zei erbij: ‘Voorlopig krijg je geen bloemen meer, want deze is wel een paar bossen bloemen waard’, haha…

Ik ben vrijwilliger geweest in een bejaardentehuis. Daar organiseerden ze weleens theeparty’s – of noemen ze dat tegenwoordig high tea? – waarvoor ze mijn verzameling gebruikten. Ook heb ik diverse keren wat dames uit dat tehuis uitgenodigd; ik woon op een boerderij, dus ruimte genoeg. Ze gingen dan in een optocht door het huis om alle potten te bekijken. ‘Die ken ik nog van vroeger!’, zeiden ze vaak. Daarna mochten ze even bij het vee kijken. Zo’n dag was echt een uitje voor hen.”

Lees ook: Ontdek de kracht van rust

Tekst: Wilfred Hermans

Foto: @unpolished.human / Agnes van Hamersveld