Bas blogt: Ik dacht dat ik nutteloos was, totdat ik vader werd…

“De wereld heeft mij niet nodig…” Deze gedachte had ik regelmatig. Toen ik verrot eenzaam was. Toen mijn zoveelste relatie mislukte. Toen ik heel mijn ziel en zaligheid in een werkproject had gestopt en het uitliep op helemaal niks.

Soms dacht ik de waarde van mijn bestaan gevonden te hebben. In zo eerlijk mogelijk schrijven over het leven bijvoorbeeld. Maar als er vervolgens totaal niet op gereageerd werd. Of er kwam geen woord uit mijn vingers. Dan was ik er direct weer klaar mee. “Niemand heeft mij en mijn schrijfsels nodig.”

Terug in mijn hol

Ik doe alles zo met hart en ziel (je mag het ook emotioneel instabiel noemen), dat ik me soms héél nuttig voel, maar een dag erna alweer totaal overbodig. Vaak gedreven door externe factoren - enthousiasme, reacties, prestaties – ging ik vliegen of bij het uitblijven ervan: kroop ik terug in mijn hol.

Sinds de komst van Pip is daar plots verandering in gekomen. Alles (carrière, mijn blog, vrienden, sporten) is relatief geworden. Of eigenlijk gedwongen soms ook. Door mindere nachten, de aandacht die Pip vraagt/verdient, avonden thuis, moet ik plots kiezen hoe en wanneer ik mijn tijd en energie wil besteden.

De wereld heeft mij niet nodig, prima, maar Pip en Wies wel

En die keuzes vind ik eigenlijk helemaal niet moeilijk meer. Pip (en ander) staan op nummer 1, de rest komt daarna. Geen twijfel. Natuurlijk mis ik soms eigen tijd. Ben ik blij als ze af en toe uit logeren is. Verzucht ik slapeloze nachten. Maar terug naar een leven zonder kind? No way.

Levensrust

Vader zijn geeft mij een bepaalde levensrust. Ik weet waar ik vanaf nu voor leef. Ook als de rest (naar mijn eigen wereldbeeld) niet goed gaat, dan nog is daar die hoofdtaak: ouderschap. Iets waar – ook al wil ze alleen maar met mama knuffelen en doe ik niks goed – ik elke dag met liefde voor opsta.

Nee, ik zeg niet dat je papa of mama moet worden om een bestemming in je leven te vinden. Allesbehalve. Ik zeg alleen dat vader worden mij heeft geholpen. Geholpen om mijn levenswaarde niet meer uit instabiele factoren te halen, maar uit de eer dat ik vader mag zijn van nieuw leven.

De wereld heeft mij niet nodig, prima, maar Pip en Wies wel. En dat is meer dan genoeg.

Foto: Studio Kijk

Bas Derks (30) is vader van twee: Pip (2) en Wies (0). En dat is een grotere levensverandering dan hij ooit voor mogelijk hield. Daarover schrijft hij bloedeerlijke blogs.