Bas: ‘Ik wil een andere papa (zijn)!’

“Had ik maar een andere vader!!!”

Ik schreeuw het met volle overtuiging. Ondanks dat hij begrijpt dat ik een puber ben, zie ik toch een lichte pijn in mijn vaders ogen. Mij boeit het niet. Ik wil gewoon een uur later thuiskomen, dat mag de rest van mijn klas namelijk ook. Zij hebben leukere ouders. Punt.

Nu ik zelf vader ben, ben ik soms ook bang dat Pip en Wies dit bij mij gaan denken. Dat ik het niet goed doe. Er niet genoeg ben. Te veel bezig ben met eigen dingen. Niet lang genoeg met ze speel. Te vaak voor de makkelijke weg kies.

Tekst gaat hieronder verder.

• Kijk, ontdek en beleef | EO-kinderprogramma’s voor het hele gezin

  Van Fikkie en Ezel Chiel tot Rachel valt Binnen, Topdoks en De Pestbril – leerzaam, hoopvol en vol avontuur!

  Ontdek alle kinderprogramma’s

Om mij heen zie ik ouders makkelijker met snoep of juist helemaal suikervrij opvoeden. Ouders die hun kind langer achter de televisie zetten, maar ook ouders die beeldschermpjes bijna verbannen. Ouders die zelf een kind worden (inclusief stemmetjes) als ze met hun kind spelen en ouders die hun kind het volledig zelf laten uitzoeken. Ouders die alle obstakels weghalen, ouders die hun kind overal vanaf laten pleuren.

Soms kan ik van die ouders leren, maar wat ik vooral heb geleerd: zij doen het ook niet perfect. Waar ze op het ene punt misschien wat meer uitblinken dan ik, hebben ze op andere vlakken weer eigenschappen wat totaal niet bij onze opvoeding of zelfs ons wereldbeeld past.

Ik ga het nooit volledig goed kunnen doen. Net als mijn ouders steekjes hebben laten vallen. Waar ik ze dat vroeger kwalijk nam, zie ik nu in dat dit bij mijn vaderschap ook gaat gebeuren. Ze hebben hun uiterste best gedaan en daar ben ik ze dankbaar voor. Aan mij om Pip en Wies dit over 30 jaar ook te laten denken.

Ik wil namelijk geen andere papa dan de papa van Pip en Wies zijn.