Bas blogt: ‘Je moet wachten met kinderen krijgen’
Bas Derks (30) is vader van twee: Pip (2) en Wies (0). En dat is een grotere levensverandering dan hij ooit voor mogelijk hield. Daarover schrijft hij bloedeerlijke blogs.
“Wacht met kinderen, geniet eerst maar van het samenwonen.” Allemensen, zeg ik dat nou? Ja, ik was het echt. Gooi ik nou met zinnen die ik zelf verschrikkelijk vond om te horen? Want als je dit zegt:, WAAROM BEN JE DAN VADER GEWORDEN?!
Een collega trekt in bij haar vriend. Naast dat ik haar veel plezier wens, wil ik haar blijkbaar ook behoeden voor het ouderschap. Ik verontschuldig mezelf meteen. Toch ga ik nadenken, want ik ken mezelf niet als iemand die met cliché oneliners gooit. Heb daar juist een hekel aan. Misschien kwam deze zin vanuit dieper en zit er iets in wat ik niet toe wil geven. Jaloezie? Spijt?
Ik wil absoluut geen ouder zijn die alleen maar klaagt over het ouderschap. Want ja, ik heb hiervoor ‘gekozen’. En de meeste andere ouders ook. Op een aantal heel uitzonderlijke situaties na is een kind krijgen bewust of eigen schuld. En dat moet je – vind ik – omarmen en accepteren. Maar toch: zo romantisch als het ouderschap vooraf kon lijken is het niet altijd.
Naast dat ik haar veel plezier wens, wil ik haar blijkbaar ook behoeden voor het ouderschap
Ik kan het op geen enkele manier beschrijven, zodat je het helemaal begrijpt. Ouderschap moet je meemaken (sorry als dat niet lukt, ik hoop het echt voor je), om te snappen wat het betekent. Hoeveel kids van vrienden, zussen, broers je ook om je heen hebt, je hebt nooit die 24/7 verantwoordelijkheid meegemaakt. Nooit die nachten, die hulpeloosheid, dat uitzoeken, overal rekening mee houden. Nooit die totale afhankelijkheid van een klein mensje.
En misschien bedoelde ik dat het meeste met ‘wacht’. Niet als klacht, en helemaal niet om ouderschap af te raden, maar omdat ik zelf nooit vooraf had kunnen bedenken wat voor impact het zou hebben. Het is een afslag in je leven, die (hopelijk) nooit meer wijzigt. Je. Kan. Én. Wil. Niet. Meer. Terug. Dat besef vind ik heel intens, terwijl ik er tegelijkertijd geen spijt van heb. Klinkt tegenstrijdig, maar dat is dus het hele ouderschap: een wirwar aan wisselende emoties, waarbij onvoorwaardelijke liefde alles overwint.
Ik gun het iedereen, maar tegelijkertijd gun ik mijn collega ook de tijd met alleen haar partner. Maar dat mogen ze lekker zelf uitzoeken. Volgende keer zal ik me inhouden.
“Geniet van het leven zoals het komt.”
Geschreven door
Bas Derks
