Bas: ‘Vroeger was vader zijn leuker (want je hoefde minder te doen)’

Ik ben hier dus al wat langer bang voor. Dat mijn stukjes over de rauwe kanten van het vaderschap worden opgevat alsof ik liever geen vader zou willen zijn. Dat is niet het geval, maar kan wel het beeld zijn als je alleen maar de struggles van mijn kant leest.

“Ik zou niet anders willen, maar vind het regelmatig wel pittig ja”, antwoord ik. “Iedereen doet online altijd alsof het leven één grote mama en papa-polonaise is, maar ik wil herkenning bieden voor de momenten dat de muziek stopt en het gekrijs begint.”

Ik zie dat hij niet helemaal genoegen neemt met mijn antwoord. Hij begint over hoe hij ervan geniet zijn kinderen te zien opgroeien en wat voor een wonder het is om überhaupt vader te zijn. “Zou ik jou ook gunnen.”

“Maar, hoeveel doe of deed jij dan voor je gezin?”, geef ik dan maar als directe vraag terug. En dan komt langzaam de aap uit de traditionele mouw. Hij heeft altijd fulltime gewerkt met een studie in de avond en zijn vrouw zat thuis met de kinderen. Zij runde het hele gezinsgedeelte en hij was er vooral met de leuke weekend- en vakantie-momenten.

Tekst gaat hieronder verder.

• Bas: ‘Ik wil geen adviezen hoe ik een betere vader kan zijn. Dit is wat ik wél wil’

  Klik hier

Wel de lusten, niet de luiers

Ik zeg niet dat dat fout is, ieder stel hun keuze, maar in die rolverdeling is vaderschap inderdaad een stuk makkelijker. Wel de lusten, niet de luiers. Of ja, af en toe eentje, maar niet op de momenten dat je eigenlijk boodschappen wil doen. Of als je maar 3 uur geslapen hebt. Of als je de was wil ophangen.

Ik probeer meer aanwezig te zijn in het huishouden dan mijn collega. En mijn eigen vader. En volgens onderzoek ben ik daar lang niet de enige vader in. En tja, dan kom je ook de minder leuke dingen van het vaderschap tegen.

Ondergekotste buikgriepbedden in de nacht, wintertijd waar kinderen schijt aan hebben (dus ipv om 6:30 om 5:30 bij je bed staan), uitgetrokken kleren middenin de supermarkt, vijf keer opnieuw gesmeerde boterhammen met telkens ander beleg om met muizenhapjes toch weer bij de eerste keuze uit te komen, twee kinderen die allebei een andere kant op rennen in drukke winkelstraat.

Het maakt vader zijn niet minder bijzonder, maar is wel een realistischer/vollediger beeld van het vaderschap. Dat lijkt die collega aan het eind van ons eerlijke gesprek ook te beseffen. “Achteraf had ik er meer voor ze willen zijn”

Blij dat ik mezelf dat – ondanks alle tussentijdse zenuwinzinkingen – nooit ga verwijten. <3