Beatrice de Graaf openhartig over haar geloof

Ze hoorde het regelmatig: ‘Waarom is zo’n slimme meid als jij christelijk?’ Daarmee was ze helemaal klaar. “Op een gegeven moment had ik het ook gehad met het eeuwige debat over geloof versus wetenschap. Ik heb dat nooit ervaren als een tegenstelling. Zie het als een buschauffeur die op de bus zit en zondags naar de kerk gaat.”

Innerlijke demonen

Zou ze ooit twijfelen aan haar geloof? “Nee. Je hebt mensen die twijfelen over God. Bestaat Hij of bestaat Hij niet. Dat heb ik minder.” Wel is ze gaan inzien dat ze meer houvast nodig heeft. “Anders zou ik niet overeind kunnen blijven.” Daarom gaat ze naar de kerk, de Jacobikerk in Utrecht. “Als ik niet dat Woord zou horen en niet met die medegelovigen in de bankjes zou zitten en niet die gesprekken zou hebben, dan zou ik helemaal afdwalen. Dan zou ik me laten leiden door mijn innerlijke demonen.
Op de vraag welke innerlijke demonen dat dan zijn, antwoordt ze: “Ambitie, eerzucht, diepe frustratie…”

Machtswellustig typetje

Voor haar is het christendom de beste religie, zegt ze even later. “Dat je de zegen met open handen mag ontvangen, dat is voor mij zo bevrijdend en ontspannend. Terwijl ik helemaal niet zo ben, ik heb ook een egoïstisch, machtswellustig, ambitieus typetje in me. Die zegen ontvangen, is voor mij dé manier om elke keer weer te doen van: oké, reset, laat los.”
Dat het haar tegelijk ook verscheurt – ze wil immers ook succes hebben ­– erkent ze voluit. “Daar kan ik over huilen, van frustratie en boosheid.”

Hoewel ze als terrorismedeskundige regelmatig op tv te zien is, waakt ze voor ijdelheid. “Op het moment dat ik merk dat er ijdelheid aan te pas komt, denk ik: stoppen. IJdelheid is een grote zonde.”

Verlanglijstje voor Sinterklaas

Haar kinderen voedt ze op met de Bijbel, met de verhalen waarin zij en haar man geloven, de verhalen over het volk Israël. “Aan het eind van de dag bidden we. Dan mogen ze niet meteen iets voor zichzelf bidden, want dan komt er meteen een heel verlanglijstje voor Sinterklaas. We danken eerst, daarna bidden we voor iemand die het nodig heeft en dan mag je voor jezelf bidden. Het is heel leerzaam, want kinderen houden je een spiegel voor. Bidden dat mama niet zo vaak weg is. Dat mama wat minder chagrijnig is.”

Lees het hele interview op AD.nl.

• Lees ook: Beatrice de Graaf: 'Vertel elkaar dat het kwaad eindig is'