Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Bijzondere band: Trudy en haar broertje 'Basje' zijn onafscheidelijk

'Ik ben dankbaar voor alles wat Bas me leert'

Trudy’s broertje Bas is meervoudig gehandicapt en heeft veel zorg nodig. Door zijn kwetsbaarheid ontstaan er vaak spannende situaties, maar Trudy is dankbaar voor elke dag die ze met Bas kan beleven. “Mentaal en fysiek blijft Basje klein, maar in mijn hart heeft hij een grote plek.”

Deel:

“Met zijn één meter tien en dertig kilo is Bas letterlijk mijn kleine broertje. Daarom noemt iedereen hem ‘Basje’. Basje heeft een chromosoomafwijking, waardoor hij veel lichamelijke problemen heeft. Ook op mentaal gebied ontwikkelt hij niet verder dan een peuter. Vroeger vond ik het altijd heel irritant als mensen naar Basje gingen staren. Voor mij is het namelijk normaal dat Basje anders is dan anderen. Samen met mijn moeder vormden Basje en ik een sterke drie-eenheid. En dat is nog steeds zo.”

Ik vind het geweldig als ik in kleine momentjes merk dat Basje meer doorheeft dan je denkt

“Toen ik uit huis ging, vond ik het wel lastig om de zorg voor mijn broertje wat meer los te laten. Ik vind het fijn dat mijn moeder goed voor Bas zorgt. Nu ben ik in ieder geval wel twee keer per week bij mijn moeder en Basje thuis. Zodra ik de deur doorloop, ga ik meteen naar hem toe. We hebben een eigen manier van communiceren ontwikkeld, omdat Bas niet kan praten. Bas houdt bijvoorbeeld heel erg van kinderliedjes, dus zing ik regelmatig liedjes voor hem. Ik vind het geweldig als ik in kleine momentjes merk dat Basje meer doorheeft dan je denkt en dat hij van dingen geniet.”

Impact

“Ik weet niet beter dan dat ik samen met mijn moeder altijd voor Basje heb gezorgd en dat we er rekening mee houden dat er iets met hem kan gebeuren. Het is al vaak voorgekomen dat ik met gierende banden naar het ziekenhuis reed, omdat er iets met Bas aan de hand was. Alle tijd met hem is kostbaar. Ik ben eraan gewend geraakt om veel voor iemand over te hebben die dichtbij je staat en afhankelijk is van anderen. Bas is niet in staat om voor zichzelf te zorgen als er iets met mijn moeder gebeurt. Ik ben daarom bang om mijn moeder te verliezen. Zij is ook de enige met wie ik de herinneringen aan Basje deel. Boos ben ik nooit geweest om de situatie, maar soms denk ik weleens: hallo, kan het niet wat eerlijker allemaal? Ik voel me ook weleens alleen in mijn situatie. Mensen hebben niet altijd door hoeveel impact het op je leven heeft als je een gehandicapt broertje hebt. Gelukkig zie ik ook wel weer in dat geluk niet per se afhangt van de situatie waarin je zit.”

Niet zomaar

“Ik vind het soms moeilijk om God bij onze situatie te betrekken. Als kind dacht ik altijd dat Hij onze gebrokenheid maar moest repareren als Hij zou bestaan. Nu denk ik daar wel anders over, maar ik blijf het een uitdaging vinden om dankbaar te blijven in moeite. Het is veel makkelijker om God te danken en te loven als iets goed gaat. Als ik kijk naar hoeveel er mis kan gaan bij een mens wanneer er een heel klein stukje in het lichaam ontbreekt, weet ik wel dat mensen niet zomaar ontstaan kunnen zijn. Dat is voor mij een bevestiging dat God bestaat.”

Ik geloof dat de maatschappij er echt mooier van wordt als je naar elkaar omziet

“Door Basje sta ik anders in het leven. Soms leert het je ook mooie dingen: ik heb namelijk veel aan de dingen die hij me leert. Mijn broertje zorgt ervoor dat ik flexibel word en dat ik door kan blijven gaan, wat er ook gebeurt. Basje kan niet praten en als je het heel rationeel bekijkt voegt hij weinig toe aan de maatschappij. Toch denk ik: waren er maar meer mensen waarmee we rekening moeten houden. Ik geloof dat de maatschappij er echt mooier van wordt als je naar elkaar omziet.”

Geschreven door

Ruth Blankesteijn-Petri

--:--