Cathelijn heeft vitiligo
‘Met veertig graden droeg ik nog een lange broek’
Cathelijn was nog maar een jaar of twaalf toen ze een vreemd plekje ontdekte op haar bovenbeen. “Dat is vitiligo, moet je mee leren leven, rot voor je,” zei de dermatoloog. In deze podcast vertelt Cathelijn over haar leven met deze onbekende ziekte.
De overstap van basisschool naar brugklas is sowieso niet makkelijk, maar voor Cathelijn was hij extra moeilijk. Vlak voordat ze naar de middelbare school ging, werd de diagnose vitiligo bij haar gesteld. “Dat was geen leuke tijd”, vertelt ze, “ik heb psychisch een flinke knauw gehad.”
Vitiligo is een huidziekte waarbij pigment wordt afgebroken. Dat houdt in dat er op heel je lichaam witte vlekken verschijnen. “Ik ben een omgekeerd wasbeertje,” vertelt Cathelijn lachend, “ik heb witte vlekken rond mijn ogen.”
'Ik ben een omgekeerd wasbeertje'
“Was het veertig graden? Ik droeg een lange broek. Ik schaamde me ervoor, verstopte me. Lange tijd ben ik er heel onzeker door geweest, maar dat ben ik nu niet meer. Ik heb geleerd dat het niet gaat om uiterlijk.”
“Het nare aan deze ziekte is, dat je niet weet wanneer het klaar is. Je weet niet of je morgen opstaat met een vlek rond je mond of in je gezicht.”
Wil je weten waar Cathelijn bang voor is? Hoe ze nu omgaat met haar ziekte? Of ben je nieuwsgierig naar hoe mensen reageren op de vlekken van Cathelijn? Luister dan hieronder de podcast.
Dit is een podcast van ‘Het kan je buurman zijn’. Een podcast waarin Martine en Zegert elke maand het gesprek aangaan met een heel gewoon persoon, met een bijzonder verhaal.
Tekst: Iris Maljaars
