Column Corien: 'De jurk is leuk, maar die schoenen!'

Hakken? Nee. Ik heb geen hakken bij me. Sterker nog, ik bezit geen schoenen met hakken. Zelfs voor een wandelingetje van twee kilometer trek ik mijn bergschoenen aan, want die lopen zo lekker.

“Ik heb wel passchoenen”, zegt de verkoopster kordaat. Dit varkentje heeft ze duidelijk vaker gewassen. “Welke maat hebt u?”

“Doe maar 40”, zeg ik, en ik trek het gordijn dicht en doe een moeder-van-de-bruidegom-waardig jurkje aan. Ik krijg een paar zwarte pumps aangereikt, stap erin en klos de paskamer uit.

“Prachtig!” roept mijn zus enthousiast. “Prachtig!”

Ik voel me alsof ik meedoe aan een verkleedfeestje. De jurk is leuk, maar die schoenen! Ik heb geen idee hoe ik erop moet lopen. Moet je ze afwikkelen, zoals een hardloopschoen? Of moet je ze optillen? Ze vallen bijna van mijn voeten, en ze doen nog pijn ook. Hoe doen andere mensen dat? Mensen die dagelijks hakken dragen? Ik maak me kwaaier en kwaaier.

Over honderd jaar hebben we het over Europese vrouwen die geacht werden om schoenen met puntstokjes aan de achterkant te dragen, omdat dat hun vrouwelijke vormen zou benadrukken.

Is het werkelijk de bedoeling dat je als vrouw op de bal van je voet loopt, waarbij je tenen in een onnatuurlijke puntvorm samengeknepen worden? Het is een schande. Weg met de hakken. Over honderd jaar zullen we het niet alleen hebben over de voetjes van de Chinese vrouwen. We zullen het hebben over de Europese vrouwen die geacht werden om schoenen met puntstokjes aan de achterkant te dragen, omdat dat hun vrouwelijke vormen zou benadrukken. De vrouwen die hun knieën overbelastten, die rugklachten kregen om te kunnen voldoen aan het schoonheidsideaal van hun tijd. De vrouwen die heen en weer wiebelden tijdens het lopen, die hun enkels verzwikten, die eindigden met scheefgegroeide tenen en een verkorte achillespees, waardoor ze uiteindelijk niet meer zonder hakken konden.

Het is de bruiloft van mijn zoon, en ik weet nu in elk geval wat ik niet ga dragen.