Column Elbert: 'Het heeft iets bevreemdends, dat gejakker naar het zuiden'

Nu ben ik weer thuis van onze zwerftocht en kijk ik uit op de zonnebloemen die we in de lente zaaiden. Vooral het liggen in je eigen bed is toch wel het mooiste aan thuiskomen. Even denk je: waarom moest ik überhaupt vertrekken?

Ik moet denken aan het gedicht van Liselore Gerritsen dat ik met onze Nederlandstalige familieband Trinity Wereldwijs op muziek zette en deze zomer uitbracht:

Als ik aan m’n land denk, denk ik niet aan Holland
Maar altijd aan het een of ander land
Dat eigenlijk overal kan zijn
Zolang er maar geen grenzen zijn
Zodat ik ongestoord op weg kan zijn
Naar een ander land

Want waar een vuur brandt vind ik wel een huis
Waar een boom bloeit, daar herken ik goeie aarde
Waar een rivier is, stroomt het water
Met de zekerheid dat later
De open armen wachten van de zee

En waar een stad is, is een mens om van te houden
En waar een kerk is, is een toren vol met hoop
En waar een weg is om te gaan
Weet ik dat ik niet stil moet staan
Weet ik, ik moet verder gaan
Met het verlangen mee

Ingebakken heimwee

Het heeft iets bevreemdends, dat gejakker naar het zuiden over overvolle snelwegen. In het holst van de nacht zelfs. Meer dan ooit overviel mij het gevoel een vreemd soort te zijn als ik met m’n gezin in de rij stond voor een ijsje te midden van drommen toeristen uit Dubai en Japan. Het zal dat ingebakken heimwee naar de overkant wel zijn dat ons tot een onrustig zooitje maakt. Om uiteindelijk te verzuchten: “Oost west, thuis best.”

En nu gauw m’n Franse boetes betalen voor Linda het ziet…

• Column Margje: Een vergiet vol herinneringen

  Column Margje: Een vergiet vol herinneringen