Column Tijs: Mijn ode aan de radio

Maar toen belde Henk Hagoort, het toenmalige hoofd van de journalistieke programma’s van de EO. Of ik niet eens met hem wilde praten over een rol bij de Evangelische Omroep. Omdat ik graag wilde dat er ook buiten Friesland kennisgenomen kon worden van mijn journalistieke producties (en de EO in dat opzicht een heel logische plek voor mij was), ging ik daar toch op in.

In september 1996 mocht ik meteen de zender op. Radio 1, op dinsdagmiddag om 16.00 uur. De EO maakte in die jaren het programma Wandelgangen. Met een aantal collega’s reisden we op dinsdag af naar Den Haag, om daar – gewapend met radiomicrofoons – een aantal gesprekken met politici op te nemen. Om 17.00 uur konden we weer naar huis: het volk was bijgepraat over de dingen die wij belangrijk vonden!

In mijn hele journalistieke loopbaan ben ik radio blijven maken. Er waren momenten dat ik ook fulltime televisiemaker had kunnen worden, maar daar heb ik me altijd tegen verzet. Waarom? Radio heeft iets heel bijzonders voor me gehouden. Ik vind het een heerlijk ongecompliceerd medium; je hebt eigenlijk alleen een microfoon nodig en een technicus die verbinding legt met het land. En dan kun je je gang gaan. Simpeler wordt het niet.

Voor een massamedium is dat bijzonder. Want massamedia hebben als kenmerk dat ze door massa’s worden beluisterd of bekeken. En als massa’s mensen meekijken of meeluisteren, doet dat iets met de mensen die het gesprek voeren: die gaan zich toch anders gedragen. Niet expres meestal, maar gewoon, omdat de omstandigheden bijzonder zijn.

Op de radio is dat risico niet afwezig, maar wel kleiner dan bij andere massamedia. Daarom is de kans op een echt persoonlijk gesprek, op enige intimiteit, bij bijna geen medium zo groot als op de zender.

Ook heel fijn: een uitzending bereikt weer niet zulke grote massa’s dat je ieder woord op een goudschaaltje moet wegen. Je kunt nog eens iets doms roepen zonder dat het hele land over je heen valt.

Natuurlijk verandert de functie van de radio door de opkomst van de podcast. Het aantal luisteraars zal hierdoor nog wel even dalen. Toch ben ik ervan overtuigd dat de radio zal blijven bestaan. Als er iets actueels gebeurt, is het leuk hoor, zo’n podcast, maar die loopt altijd achter. Snel, ongecompliceerd en soms heel persoonlijk bijgepraat worden – dat is de radio.

Ik hou van de radio.

Tijs van den Brink