Column van een pleegmoeder (4): 'de eerste dagen van de vakantie stond zijn kleine lijfje strak van de spanning'

Wat was het een raar jaar. Onrustig vond ik het. Scholen wel en niet open, zwemlessen gingen wel en niet door. Bezoekregelingen werden afgezegd omdat een ouder, pleegkind of de begeleiding hoestte of verkouden was. Het was een hele klus om in dit alles de rust te vinden en vooral om die te bewaren. En het allerbelangrijkste: deze rust over te brengen in het gezin. Het is fijn te weten dat er een onuitputtelijke Bron is waar je uit mag drinken. Alleen moet je er wel voor kiezen om daaruit te drinken. Dat is bij mij af en toe nog wel een dingetje.

Koffer

Maar nu is het vakantie. Iedereen heeft er zin in. Het eerste koffertje werd al in mei gepakt door pleegzoon Finn. Het staat nog steeds onder zijn bed klaar om te gaan. Vorig jaar vond hij het nog ontzettend spannend; een nieuwe omgeving en alle voor hem vertrouwde situaties die wegvielen. De door mij ingepakte koffer gaf hem het gevoel dat hij weer weg moest. De eerste dagen stond zijn kleine lijfje strak van de spanning en was hij niet zichzelf. Op zo’n moment heb je de neiging om nooit meer op vakantie te gaan, maar als je hem na een aantal dagen ziet ontdooien en genieten, is dat zo fijn.

We gaan dit jaar naar dezelfde camping en bijna op hetzelfde plekje. Dat moet schelen voor de kinderen die zo’n behoefte hebben aan rust en regelmaat. In hun jonge leventje hebben ze zich al zo alleen en angstig gevoeld, het liefst zou je ze in een doosje willen doen. Een doosje met heel veel watjes, zodat ze zich niet stoten. Maar toch is dat niet de manier. Ik mag met ze wandelen, samen met ze oplopen. En als het spannend is mogen ze in mijn hand knijpen. Als ze verdrietig zijn pak ik ze op en troost hen. Als ze bang zijn stel ik ze gerust. Er steeds voor ze zijn en ze laten weten dat ik er ben. Dat ze niet meer alleen zijn dat ze veilig zijn. Ook op een camping in een tent. 

Groei

‘Ik heb er zin in’, zegt pleegzoon Finn. ‘Ik denk dat ik het alleen maar leuk vind en een klein beetje spannend.’ Hij is het afgelopen jaar erg gegroeid. Hij ziet de wereld met vertrouwen en zekerheid tegemoet. Hij heeft mij steeds minder nodig bij voorheen voor hem spannende en moeilijke situaties. Ik bedenk me dat zo’n vakantie een mooi moment is om te zien hoe de kinderen zijn gegroeid.

Voor mij is het ook weer een kans om uit die Bron te putten. Die Bron van rust. Tijdens het maken van de vele lijstjes, alle spullen die moeten worden ingepakt en alle dingen die moeten worden geregeld.

Maar als die tent eenmaal staat en de toch nog vergeten spullen zijn gekocht, dan gaan we genieten! Enorm genieten van elkaar en onze stoere, lieve, sterke, gegroeide kinderen. 

Lees ook deze column van Amy: 'Er zit veel verdriet en boosheid in zijn rugzakje'