Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Column van een pleegmoeder: schapen

'Als een moederleeuw heb ik haar beschermd'

Amy* (41) is moeder van zes kinderen; drie biologische kinderen en drie pleegkinderen. Ze schrijft regelmatig over haar gewoon bijzondere gezin.

Deel:

“Knap hè?!” Pleegzoon Finn kijkt met grote ogen naar een demonstratie schapen drijven. “Ontzettend knap hoe de hond alle schapen keurig bij elkaar houdt.”
Knap... en handig. Ik moet ook zo’n hond hebben, denk ik. Ons klein boomer hondje Tobias zorgt eerder voor chaos, dan dat hij de kudde bij elkaar houdt. Zodra er een deur opengaat, smeert hij hem en zijn de kinderen in tranen en paniek. Toch komt hij elke keer weer keurig terug als een boomerang. En ontvangt dan, met opgeheven kop, alle dankbare welkom thuis-knuffels van iedereen.

Hulphond

Ik zie het al helemaal voor me: in de supermarkt, in het park en in de stad. Zodra er een kind niet in het gareel loopt grijpt de hond in. Dat zou toch ideaal zijn voor ons moeders? Weg supermarktscènes. Weg de paniek die je voelt als je een kind uit het oog verliest. Weg onhandige situaties, zoals een kind dat wat te hoog in een klimtoestel zit en niet meer naar beneden durft.

Terug in de auto vertelt pleegdochter Demi mij dat de herder vroeger ook bij de schapen sliep. Om ze te beschermen, samen met de hond. Hij lag dan voor de poort, zodat er geen schaap meer uit kon. De herder had alles door. Ik heb dat stuk informatie tijdens de demonstratie even gemist, omdat mijn gedachten afdwaalden. Naar hoe zo’n hond mij kan helpen bij mijn schaapjes.

Bijzonder hoe een herder leeft voor zijn schapen. Hoe hij het beste met ze voor heeft. De verantwoordelijkheid die hij voelt. Voel je de gelijkenis met onze eigen schaapjes? Toch kunnen we onze schaapjes niet 24/7 in de gaten houden. Slapen onze schaapjes in hun eigen bed (dat is de bedoeling in ieder geval). En gaan ze naarmate ze ouder worden steeds meer alleen op pad.

Loslaten

Onze pleegdochter Demi is zeven en dan ben je groot. Dat heeft ze zelf aangekondigd, want ik was er nog niet aan toe. Ze is groot dus heeft ze een grote fiets. Met een grote fiets moet je grote rondjes fietsen. En dat vind ik eng. Of nou niet echt eng, maar ‘spannend eng’. Ik vertrouw haar echt. Ze is een verstandig meisje dat het gevaar niet opzoekt. Maar toch vind ik het eng. Ze is eraan toe dit ‘grote’ meisje. Het grote meisje dat zo mijn bescherming zocht toen ze net bij ons kwam wonen. Ze was twee jaar en al zo beschadigd in haar leven. Als een moederleeuw heb ik haar beschermd en gezorgd dat het goed met haar zou gaan. Maar nu komt het loslaten. Het uitvliegen, het op eigen benen staan. Nou ja, voor wat past bij een meisje van zeven.

“Ik wil naar de skatebaan!” Twee vastberaden ogen kijken me aan. “Nee” zeg ik resoluut. Er zitten grenzen aan het loslaten. Ik leg haar uit dat er op de skatebaan hele grote kinderen zijn. Die grote kinderen doen grote-kinderendingen. Ik vind dat niet een plek waar zij alleen hoort te zijn. Ze kijkt me aan en zegt: “Jij zegt altijd dat ik nooit alleen ben. Jezus is altijd bij me en Hij beschermt me.”

Wijze woorden... ik was even sprakeloos. Ze heeft gelijk, ik heb geen hond nodig. Ik heb een Goede Herder die mijn schaapjes in de gaten houdt. Hij is er altijd. Toch mag ze niet naar de skatebaan besluit ik. Als assistent van de Goede Herder...

Leestip: Psalm 23 (vertaling basisbijbel)

De Heer zorgt voor mij zoals een herder voor zijn schapen zorgt.
Ik kom niets tekort.
Hij laat mij rusten in groene velden.
Hij laat mij drinken uit rustige stroompjes.
Hij geeft me kracht.
Hij helpt me om te leven zoals Hij het wil,
omdat Hij dat heeft beloofd.
Zelfs als ik door een diep, donker dal ga,
een dal van moeilijkheden,
ben ik nergens bang voor, want U bent bij mij.
Met uw stok en uw herdersstaf
beschermt U mij en stuurt U mij bij.
Het troost mij dat U dat doet.

* In verband met de privacy van de pleegkinderen is Amy een gefingeerde naam.

Lees ook: ‘Toen ik pleegmoeder werd, kon mijn mamahart eindelijk kloppen’

Geschreven door

Amy

--:--