Column Wilfred (4): duurzame kleding

Kleding. Van de Bijbel mag ik me er niet te druk om maken (Matteus 6, ‘Let op de vogels’) en dat doe ik dan ook niet. Dat kost me geen moeite. Als ik m’n voorraad kleding zat ben – eens per twee á drie jaar – duik ik een dagdeel de stad in en kan ik met het resultaat weer jaren vooruit. Dat noem ik geen fast fashion; jarenlang met je kleding doen en elke drie jaar iets nieuws kopen, ik noem dat duurzaam.

Mijn vrouw daarentegen heeft de smaak van tweedehands kleren kopen flink te pakken. Ze doet dat via Vinted en Marktplaats, en oh ja, ze kríjgt ook weleens wat. Van een schoonzus die weer mensen kent die LANG VERHAAL. Anyway, ze ziet er meestal beeldschoon uit en als ik haar wil bespringen (van haar moet ik zeggen: beminnen) vanwege een prachtige nieuwe jurk, vermeldt ze trots dat het wederom om een tweedehands exemplaar gaat. Prima, zolang zij niet in een tweedehands vuilniszak loopt, hoor je mij niet klagen.

Broek met een mening

Maar nu wil het geval dat ze mij langzamerhand begint te veroordelen als ik eens per drie jaar een middagje kleding shop. ‘Want die arbeidsomstandigheden’, ‘en koop dan alleen iets van een duurzaam merk’. Allemaal tot je dienst, maar 300 euro voor een eerlijke broek vind ik gewoon te veel geld. Bovendien: wat heb je aan een eerlijke broek? Ik hoef geen broek met een mening.

Aangezien m’n vrouw bij ons thuis zeker niet de tweedehands broek aan heeft, ben ik nog niet overstag gegaan. Tóch heeft ze recent een pakketje tweedehands shirtjes voor mij gekocht. Een stuk of tien, voor 24 euro. Ze waren gewassen, maar het onbekende wasmiddel stond me niet aan. Eenmaal in bed rook ik het nog. Mijn vrouw ook. Die dacht opeens met een ander in bed te liggen. Verandering van spijs doet eten, een vrouw wil weleens wat anders – het zal allemaal wel - maar als me dat ook nog ‘s 24 euro kost, waarvoor ik tien shirtjes krijg waarvan de helft ongeschikt is en waardoor mijn vrouw tot overmaat van ramp met de buurman in bed denkt te liggen, dan pas ik daarvoor!

Ja. Want ik zie de krantenkoppen al voor me.
‘Journalist Wilfred Hermans gescheiden om tweedehands T-shirt’
‘Duurzame kledingstijl doet huwelijk topauteur Wilfred Hermans de das om’
‘Wilfred Hermans wilde duurzamer leven. Nu mag hij zijn kinderen niet meer zien’

Nee lieve mensen, zo ver laat ik het niet komen.

Meer van Wilfred? Lees hier zijn eerdere columns.