Column Wilke: God zien door een duikbril

Af en toe kwam hij naar boven om een hap lucht te nemen. Dan hield ik afstand en vergat ik zelf soms bijna door mijn snorkel te blijven ademen. God is hier, God is echt, dacht ik. Ik bleef dat maar denken, voelen en ervaren, terwijl ik misschien wel een halfuur lang volkomen onder de indruk in dat felblauwe water achter die zeeschildpad aan zwom.

Het deed me denken aan dit vers uit Romeinen 1 vers 20, in de Bijbel in Gewone Taal: ‘Want ook al kun je God niet zien, je kunt wel zien wat hij gedaan heeft. God heeft de wereld gemaakt. Zo kan iedereen die verstand heeft, Gods eeuwige macht zien, en begrijpen dat hij God is. Daarom hebben mensen die God niet eren, geen enkel excuus.’

Dat gevoel van God kunnen zien in de natuur heb ik ook regelmatig als ik in het bos wandel naast het dorp waar ik woon. Of als de zonsondergang met zijn oranje en rode kleuren vanaf mijn balkon prachtig is. Of als ik tijdens een vakantie een berg beklim en na flink ploeteren getrakteerd word op een adembenemend uitzicht. Het geeft een diep besef dat God er is en dat Hij dit allemaal heeft gemaakt.

Dan zie, voel, ervaar ik helemaal niets van God

Tegelijkertijd zijn er ook genoeg momenten waarop het heel anders is: ik stoor me al wandelend in het bos aan de geluiden van de provinciale weg verderop, waar motorrijders veel te hard optrekken. Ik zie de zonsondergang niet, omdat ik vooral bezig ben met mijn balkon dat al lang niet schoongemaakt is. Of ik stoor me aan het plastic afval dat andere toeristen, die dezelfde berg als ik beklimmen, hebben achtergelaten. Dan merk, zie, voel en ervaar ik helemaal niets van God.

‘Iedereen die verstand heeft, kan begrijpen dat hij God is.’ Deze zomer ga ik die tekst van Paulus regelmatig herhalen. Want God laat zich zeker zien in de natuur, maar het is aan mij of ik bereid ben mijn ogen daarvoor open te houden.