'De Bijbel is een sprook­jes­boek'

Johan Derksen is gereformeerd opgevoed, maar heeft het geloof verlaten. Dat komt, zegt hij, door zijn autoritaire en hypocriete vader en door het feit dat hij jaren geleden zijn vrouw heeft verloren bij een ongeluk. Een enkele keer komen we elkaar in de tv-wereld tegen. Zo ook anderhalf jaar geleden bij Jinek. En ja, dan gaat het al gauw over God. We spraken af dat we nog eens zouden doorpraten, en dat gebeurde. Ik ontmoette Johan onlangs bij Andries & Co, een serie bijeenkomsten georganiseerd door de baptistengemeente in Amsterdam-West. Als thema kozen we de vraag aller vragen: bestaat God? Het werd een plezierig en geanimeerd gesprek onder leiding van EO-collega Margje Fikse.

Welke argumenten?

In de voorbereiding vroeg ik me af: wat ga ik zeggen? Ga ik al mijn apologetische argumenten gebruiken (en dat zijn er veel) of vertel ik een persoonlijk verhaal? Ik merkte in het gesprek al snel dat die argumenten hem niet raakten, hoe waardevol ze ook zijn. En daarom deelde ik wat het geloof voor mij betekent. En ik vertelde hem over een wetenschapper die ooit atheïst was, maar die door het bestuderen van de Bijbel tot geloof was gekomen.

Troost

“Andries heeft troost in zijn leven en dat heb ik niet,” zei Johan. En dat vond hij voor zichzelf jammer. Maar om dan te gaan geloven in een sprookjesboek? “Ik houd de mogelijkheid open dat ik ooit weer gelovig word,” voegde hij eraan toe. Maar hij achtte de kans klein. De volgende dag vertelde Johan aan René van der Gijp en Wilfred Genee dat hij in de kerk was geweest en dat er voor hem gebeden was. Er werd niet eens gelachen: men vond het wel mooi. En daar was ik blij mee.