De Bijbel Open | Jurjen ten Brinke: 'Als Jezus je aanraakt—wie durft het te geloven?'

In Johannes 9 zien we verschillende personen die grip willen krijgen op een situatie. Allereerst de discipelen. Ze zien een blinde bedelaar zitten en vragen: “Hoe komt dat, dat hij blind is? Heeft hij zelf gezondigd, of zijn de ouders de oorzaak?” Ze willen een logica, waardoor het lijden van deze man toch ‘klopt’. En hoewel wij in Europa misschien niet zo snel denken aan een verband tussen kinderen of ouders (want iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn leven), is de vraag herkenbaar genoeg natuurlijk. Waarom gebeurt dit met hem of haar?

Ook anderen willen er grip op krijgen. De buren zeggen: is het geen dubbelganger? Iedereen is in rep en roer. Het wonder brengt hen in de war. De Farizeeën zijn ook ontregeld. Want, het kan niet dat dit op sábbat gebeurt. Als zoiets van God zou zijn, zeggen ze, zou het keurig op maandagmiddag plaatsvinden. Het klopt niet met het systeem en dus klopt Jezus niet en dus is die man ook verdacht. “Weet je”, zegt tenslotte iemand, “laten we zijn ouders vragen om te komen. Misschien was hij wel helemaal niet blind. Dan klopt het alsnog.”
De tekst eindigt grimmig. De man die nieuwe ogen heeft gekregen wordt de synagoge uitgezet en dat betekende dat je niet meer bij God en zijn volk hoorde. De mens die het nieuwe, het onverwachte, het wonderlijke belichaamt… wordt monddood gemaakt.

Zou het zo kunnen zijn dat die personages uit Johannes 9 ook de stemmen in onszelf zijn? Onze innerlijke gevechten die het nieuwe dempen of in twijfel trekken. Als Christus ons aanraakt en spreekt, gebeurt er iets met ons. Maar voor je het weet, zijn er stemmen die zeggen: “Er is helemaal niets veranderd”, of: “Het kan helemaal niet dat God je aanraakte, het zal wel dit of dat zijn.” En zo maken we het nieuwe in onszelf of in de ander monddood.

Daarom is het zo bemoedigend om te kijken naar deze man: hij houdt vast aan wat er gebeurd is tussen de Heiland en hem. “Jullie kunnen praten wat je wilt en me intimideren wat je wilt, je kunt al je theologische boeken uit de kast halen om te proberen dat wat gebeurd is onmogelijk te maken. Weet je: zoek het uit met je twijfel en je ongeloof – ik houd vast aan wat Jezus gedaan heeft. Iemand heeft mij gezien, ik hoorde zijn stem, ik voelde zijn handen, nu kan ik zien!”

Zullen we allen regelmatig teruggaan naar dat ‘oermoment’ tussen jou en Jezus?