Ga naar submenu Ga naar zoekveld

De coronalichting

Blog van TimZingt

“Ik ben eigenlijk vooral heel erg teleurgesteld meneer. Ik had me de laatste maanden op school wel heel anders voorgesteld.” Een reactie van een van mijn mentorleerlingen, een examenkandidaat. Naast de streep door mijn voorjaarstour (die gelukkig als najaarstour gaat terugkomen) ging er ook een rode pennenstreep door het centraal examen.

Deel:

Leidend zijn nu de schoolexamens en mijn mentorleerling is al min of meer geslaagd. Toch is er geen eurforie en al helemaal geen uitgestoken vlag. Ik snap haar teleurstelling maar al te goed. Deze lichting leerlingen gaat geen vrolijke laatste schooldagen hebben. Geen stunt. Geen kolderdag. Geen cabaret waarin docenten op de hak worden genomen. Zij krijgen niet op het laatste moment nog aandacht van docenten, die naast de gevraagde uitleg ook de broodnodige psychische steun verlenen. Dat zijn onbetaalbaar belangrijke momenten in de loopbaan van een leerling, waarin een docent ineens kan veranderen van iemand die je tegenwerkt in iemand die met je meewerkt. Een motivatie, een hart onder de riem, momenten die je je – als leerling én als docent – jaren later nog herinnert. 

Deze lichting gaat de spanning en sensatie missen van het eerste examen. De onwennigheid in de grote gymzaal, het formele gedrag van anders zo informele docenten. De spanning, de stilte, de concentratie, de paniek en ook de gewenning. Na drie examens lopen ze de zaal in alsof ze al jaren examens maken. De ontspanning naderhand, het nakijken van je antwoorden, de uitwisseling buiten de examenzaal, de reacties van medeleerlingen: vonden anderen het ook moeilijk?

Deze lichting leerlingen mist de kans om te laten zien dat ze kunnen studeren. Een aantal mist de kans om te laten zien dat de zorgen van ouders en docenten over hun slagingskans totaal ongegrond waren. Een aantal mist ook de kans om keihard onderuit te gaan. Deze leerlingen missen na het panische verdriet om een vermeend verknald examen ook de oefening in berusting en het wachten op de resultaten. 

Ze missen nog veel meer: de euforie van de uitslagdag, de felicitaties op school waar het mij als docent altijd opvalt dat de leerlingen in één klap volwassen lijken te zijn geworden. Klaar met de middelbare school. Ze missen de examenfeestjes, het examengala, de examenreisjes en ook de diplomering zal anders zijn. Heel anders. Een examenjaar zonder examen.

En later als dit allemaal voorbij is en corona geschiedenis is geworden, zal aan deze lichting leerlingen nog altijd het ‘geschrapte centraal examen’ kleven. De coronalichting is daar levenslang mee besmet.

Geschreven door

TimZingt

--:--