'De laatste dokter heeft altijd gelijk'

De conclusie: er moet een monteur langskomen. Na een week staat monteur nummer één voor de deur.

“U had problemen met uw internet?”
“Ik heb helemaal geen internet.”

Na wat meten en zoeken is zijn conclusie: “Er zit buiten ergens een kabelbreuk, ik moet hier iemand anders voor langs sturen.”
Een week later staat monteur twee voor de deur: “Iets met internet dat het niet goed doet?” Na wat meten, zoeken en bellen komt hij tot de conclusie: “Er lijkt buiten een kabelbreuk te zitten. Ik kan dat niet oplossen en zal iemand anders sturen.”

“Ja, dat zei monteur één ook al, ik dacht dat u degene was die het wél op kon lossen?”

Twee weken later staan er twee jongens voor de deur: “Er was hier een kabelbreuk? Wij gaan het voor u oplossen.” Maar na wat zoeken: “Het lukt ons niet om de kabel te vinden, we sturen iemand anders die betere apparatuur heeft.”
Een week later: “We denken dat die breuk hier onder de bomen zit, er moet een graafmachine komen.”

Twee weken later staan weer andere jongens met spades te graven: “Zo lukt het niet, meneer, er moet een graafmachine komen.”

Op het moment dat ik bijna explodeer van verontwaardiging moet ik terugdenken aan een patiënt die het helemaal gehad had met allerlei dokters die dezelfde vragen stellen en hem zonder oplossing naar huis stuurden. Ben ik misschien zelf ook zo iemand die faalt om te verbinden met een persoon die hulp nodig heeft? Iemand die alleen maar ‘zijn werk doet’ en protocollen volgt om de patiënt vervolgens uit het oog te verliezen? Het is toch uiteindelijk niet mijn probleem, ik trek aan het einde van de dag mijn witte jas uit. Zo moet het voelen om als patiënt keer op keer je verhaal te doen.
De laatste dokter heeft altijd gelijk.