'De Nederlandse zomer spant de kroon'

U merkt: ik neem het weer serieus.

Het is fijn dat ik in Nederland leef. Ooit gaf ik een aantal zomers een cursus op Cyprus. Heel aardig, maar na de zoveelste dag zonder weer, ben ik het zat. Een Gerrit Hiemstra verdient daar geen droog brood: “En dan nu het weer voor morgen: hetzelfde als vorig jaar en volgende week. Ik wens u nog een prettige avond.”

Dat schiet niet op.

Op Cyprus heb je de weersvoorspelling, bij ons blijft het bij een weersverwachting. Regelmatig moeten Hiemstra & co dan ook belijden dat ze ernaast zaten. Dat maakt hun taak zo boeiend: ze weten nooit uit welke hoek de wind waait. En zitten ze er weer eens naast, dan valt er ter compensatie vast een mooi dagrecord te noteren of was er die bijzon of dat pilotengat te bespreken. Dankbaar werk.

Elk seizoen heeft charme, maar de Nederlandse zomer spant de kroon. Onze lente is koud met krokus, de winter koud met niks, de herfst is koud met nat. Maar de zomer…! Onze zomer is zo heerlijk onvoorspelbaar. Drijf je het ene jaar de camping af, het volgende jaar is het boren naar grondwater. Verschroeiende hitte, schuin inkomende regen, een valwind hier, een waterhoos daar; de Nederlandse zomer heeft het allemaal.

Ik ben door mijn avondwerk als predikant weinig in de gelegenheid het achtuurjournaal van de NOS te volgen. Daardoor gaat veel ellende aan mij voorbij. Maar ik mis ook veel moois: zoals die ondergelopen camping of dat gezandstraalde strandpaviljoen.

Begrijp me goed, ik gun iedereen een fijne vakantie en elke ondernemer een belegde boterham, maar als er dan toch zomerellende is, waarom zou ik er dan niet van genieten? Wanneer het kerkelijk seizoen in de zomer luwt en ik ’s avonds wel het journaal kan kijken, ga ik er dan ook graag echt even voor zitten.

In Frankrijk.

Tekst: Adrian Verbree is predikant, schrijver en voormalig Visie-columnist.