De ochtend van ’75: Getuigen blikken terug op desastreuze gasexplosie

In de documentaire De ochtend van ’75 neemt EO-presentator Kefah Allush de kijker mee terug naar deze gedenkwaardige dag. Aan de hand van ooggetuigenverslagen, persoonlijke herinneringen en krachtige visualisaties komt het verhaal van de ramp tot leven.

"Veur altied miene pap"
Een van de aangrijpende verhalen komt van Aura Laumen, die haar vader Harry verloor bij de explosie. Hij werkte aan de opstart van de naftakraker bij DSM in Geleen. In haar openhartige getuigenis eert Aura niet alleen haar vader, maar ook de andere slachtoffers. Het monument in Geleen is voor haar meer dan steen: het is een tastbare herinnering aan een onuitwisbaar verlies. “Veur altied miene pap,” zegt ze – voor altijd mijn vader.

• ‘De middag van ’44' over de zwartste dag uit de Tweede Wereldoorlog

  ‘De middag van ’44' over de zwartste dag uit de Tweede Wereldoorlog

Van chaos naar verbondenheid
Naast nabestaanden komen ook voormalige medewerkers aan het woord. Zij delen hun herinneringen aan die noodlottige dag: de paniek, de rook, de angst. Maar ook de veerkracht die volgde. Jan, een van hen, blikt terug: “De ramp is een keerpunt in mijn leven. Het liet me zien hoe kwetsbaar alles is – en hoe waardevol stabiliteit kan zijn.”

Een documentaire vol herinnering en hoop
Net als eerdere EO-documentaires als De nacht van ’53, De middag van '44 en De ochtend van 2000, maakt De ochtend van ’75 gebruik van realistische visualisaties die het verleden tastbaar maken. De combinatie van persoonlijke verhalen en filmische beelden zorgt voor een documentaire die niet alleen terugblikt, maar ook verbindt en troost biedt.

Kefah Allush: “Wat mij raakt, is dat er zelfs te midden van zo’n tragedie momenten van verbondenheid en hoop zijn. We willen niet alleen het drama tonen, maar ook de kracht van het doorvertellen. Alleen zo krijgt pijn een plek en wordt veerkracht zichtbaar.”