De vader van Annelies overleed aan corona
'Ik mis je' herdenkt coronaslachtoffers
Een dierbare verliezen door corona. Het overkwam Annelies van Ommen (45). Ondanks alle beperkingen kon ze toch afscheid van haar vader nemen. Maar nu er geen bezoek mag komen om haar te troosten, valt de stilte haar soms zwaar. “Ik mis het medeleven, die arm om je heen.”
Annelies uit Enschede moet nog steeds bijkomen van de intensieve weken. Haar vader, Jaap van Olst, had de hele winter gekwakkeld vanwege infecties aan zijn longen. Hij hoestte veel en intens, maar dankzij zware medicijnen was hij niet meer zo benauwd.
Nationale herdenkingsdag corona
Vandaag, 6 oktober 2020, is het de nationale herdenkingsdag corona, om stil te staan bij alles wat er is gebeurd in de periode sinds de uitbraak van het coronavirus. Ik mis je herdenkt speciaal degenen die te maken hebben met verlies door corona.
Voor wie steek jij een kaarsje aan? Ga naar de website van Ik mis je.
Rillerig en verkouden
Tot het maart 2020 werd. De corona-epidemie brak uit en Rutte had zijn eerste persconferentie gegeven. Rond die tijd voelde Annelies’ vader zich wat rillerig en verkouden. “Omdat we op een uur rijden van elkaar woonden, hadden we elke dag contact,” vertelt ze. “Toen we op zondag videobelden, zag ik hoe ziek hij was. Ik zei dat hij de dokter moest bellen, maar dat deed hij niet.”
Beschadigde longen
Toen Annelies haar vader die dinsdag daarna na veel angstige pogingen eindelijk aan de lijn kreeg, klonk hij in de war en vreselijk benauwd. Annelies twijfelde geen moment en belde zelf de huisarts. Een paar uur later nam haar vader contact met haar op. Hij lag in het ziekenhuis, aan het zuurstof.
Op woensdagmiddag belde de arts: vader had corona en de kinderen moesten zo snel mogelijk komen.
Ik wilde hem zo graag aanraken
Een zoen geven
Annelies en haar familie mochten in beschermende kleding afscheid nemen. Ook de dominee belde nog, en hij las Psalm 121 met Annelies’ vader en bad met hem. “Heel fijn. Maar ook heel bizar dat het op die manier moest. Ik wilde hem zo graag aanraken, zijn hand vasthouden, hem een zoen geven. Dat was allemaal te riskant. Toch waren het kostbare momenten.”
Annelies zat bij haar vader, toen hij op 26 maart stopte met ademen. “Hij is heel rustig, in vol vertrouwen naar zijn hemelse Vader gegaan. Hij heeft het nu goed en is vast een stuk gelukkiger. Hij hoeft niet meer te strijden.”
Zonder familie
Vanwege corona mocht de familie hun vader niet zelf wassen en aankleden. Hij werd naar het mortuarium gebracht en in de kist gelegd, zonder familie erbij. Annelies: “De deksel mocht daarna niet meer open. Tot aan de begrafenis stond de kist in het uitvaartcentrum, maar bijna niemand kwam langs. Iedereen was bang om z’n huis uit te gaan vanwege corona.”
Vrienden kunnen je niet troosten
Appjes, kaarten en bloemen
Ook de periode na de begrafenis verliep heel anders, vertelt Annelies. “Vrienden en familieleden kunnen niet langskomen om je te troosten.” In plaats daarvan kreeg Annelies in de eerste weken veel appjes, kaarten en bloemen. “Toen mijn moeder vijf jaar geleden overleed, heb ik zoveel medeleven ervaren. Dat mis ik nu heel erg. Vooral die arm om je heen en al het bezoek.”
Eenzaam
Soms voelt Annelies zich eenzaam, omdat ze ook zelf niet zomaar even bij haar broers of andere familieleden langs kan gaan. Wat op zulke lastige momenten helpt, is een flinke wandeling maken. Ook haar geloof biedt dan steun en troost. En hoewel dat nu niet kan, zou ze graag naar de kerk gaan. “Even praten met iemand van je gemeente en het verdriet delen.”
Ze ervaart de dood van haar vader als “heel onwerkelijk”. “Het voelt alsof ik in een boze droom zit en vraag me telkens af wanneer ik wakker word.”
Ik mis je
Lees het hele verhaal van Annelies op de website van Ik mis je.
