‘De verzameling is ons levenswerk’

Dennis: “Toen ik in 1976 naar Nederland kwam, had ik al een fascinatie voor het koningshuis. Groot-Brittannië – waar ik vandaan kom – heeft vanaf 1066 bijna aan één stuk door een koningshuis gehad. Toen ik ontdekte dat dit in Nederland anders lag, verbaasde mij dat en ben ik me erin gaan verdiepen. Niet lang daarna begon ik met het verzamelen van spullen die met het Koninklijk Huis te maken hebben.”

Ron: “En ik ben door Dennis aangestoken. Ik heb het koningshuis altijd al fascinerend gevonden, maar doordat hij begon met verzamelen, kreeg ik er meer interesse voor. Al ruim dertig jaar werken we aan onze gezamenlijke verzameling. Onze focus ligt op koningin Willhelmina. Als persoon is zij heel interessant. En ook de spullen uit haar tijd zijn erg mooi. Haar moeder – koningin Emma – had een goed gevoel voor publiciteit en heeft de promotie van haar dochter gestimuleerd. Er zijn veel foto’s van Wilhelmina gemaakt, die uiteindelijk op porseleinen voorwerpen zijn gebruikt.”

Eigenlijk was ze een niet-koningin koningin

Dennis: “Hoe ouder Wilhelmina werd, hoe excentrieker. Eind jaren 50 – ze was toen rond de 80 – gaf ze een feest voor jonge kinderen. Ze stelde voor om tien flessen champagne te bestellen. Toen Juliana haar vertelde dat kinderen geen champagne, maar ranja drinken, wist ze niet wat dat was.”

Ron: “Ze was ook heel doortastend en had een enorm doorzettingsvermogen. Ze is vijftig jaar koningin van Nederland geweest. Deze vrouw heeft haar hele leven gewijd aan ons land. Dat vind ik mooi.”

Dennis: “En alle poespas – die wij dus heel leuk vinden – vond zij onzin. Ze vond het fijn dat ze na de oorlog niet in de gouden koets, maar in de auto naar Prinsjesdag ging. En toen er in die tijd veel tekorten waren, wilde ze dat er niet gestookt werd in het paleis. Ook qua eten moest het eenvoudig. Eigenlijk was ze een niet-koningin koningin.”

Ron: “De verzameling is ons levenswerk. Daarom willen we – wanneer wij er niet meer zijn – alles bij elkaar houden onder de noemer ‘DenRon Collections’. Het wordt dan geschonken aan grote Nederlandse musea, maar blijft verbonden aan ons.”

Beeld: Nathalie van der Straten-Folkersma