Ds. Alfred van de Weg: ‘Naar de kerk gaan is een kunst’

In negen bewegingen schetst de hersteld-hervormde voorganger uit Apeldoorn een positief beeld van naar de kerk gaan. In heldere taal, bedoeld voor zijn generatiegenoten, de millennials. Alfred (37): “Bij het schrijven merkte ik hoe lastig ik het vond om woorden te vinden voor deze toch wel kritische groep, die zich niet makkelijk bindt. Maar door me juist op hen te richten, wilde ik een idealistische toon voorkomen. Ik geef toe dat het mis kan gaan in de kerk, dat het niet altijd leuk is. Als predikant weet ik ook wat het inhoudt om een gemeente te dienen met rafels.”

Van snelheid naar vertragen

De coronacrisis vormde de aanleiding voor het schrijven van zijn eerste boek. “Laat een goede crisis niet onbenut,” citeert de schrijver de Britse oorlogspremier Winston Churchill. “Tegelijk heb ik erop gelet dat de inhoud ook na de coronacrisis nog relevant blijft. De negen bewegingen – waaronder: van snelheid naar vertragen, van individu naar gemeenschap, van consumeren naar gevormd worden – strijken je als lezer sowieso al tegen de haren in.”

In je boek noem je naar de kerk gaan een kunst. Wat bedoel je daarmee?
“Allereerst is het een gewoonte die je jezelf moeilijk kunt aanleren. Je staat als kerkganger vaak in een ketting van generaties die naar de kerk gaan. Stop je daarmee, dan wordt het heel lastig om die ketting weer op te pakken. En áls die goede gewoonte van naar de kerk gaan wel in je systeem zit, komt de vraag op of God wel echt tot je doordringt in de kerk. Deze plek verschilt nogal van een markt of winkel – Gód staat op je te wachten! De Heilige verlaagt zich door Zijn woord en door de sacramenten – er ontstaat een gesprek met Hem op hartsniveau. Je hebt wel even wat bezinning en stilte nodig om dat tot je te laten doordringen. Ik vind het duizelingwekkend.”

Je benadrukt in je boek sterk het belang van samenkomen. Waarom kan dat niet op tegen een livestream?
“Vraag aan een voetballiefhebber wat-ie nu mist, en hij of zij antwoordt meteen: ‘Het stadion!’ Dan kun je niet aankomen met: ‘Je hebt toch Ziggo Sport?’ Als wij christenen vol van Jezus zijn, is het niet meer dan logisch dat wij ook verlangen naar die fysieke plek. Daar laat God zich zien. Begrijp me goed, ik pleit niet voor het negeren van regels, maar ik zie de livestreams van kerkdiensten echt als een noodmaatregel. Gelukkig hebben wij in onze gemeente onlangs weer het avondmaal gevierd in zeven diensten, dus in kleine groepen. De vorm was anders, iedereen bleef op zijn plaats, maar wat héb ik ervan genoten. We konden onze handen ophouden en ze werden gevuld.”