Een (k)ei van ons allemaal

Het Buurtbos in Lunteren

Het Lunterse Buurtbos kent een bijzondere geschiedenis. Het bos aan de oostkant van Lunteren, is te danken aan Notaris van den Ham en enkele andere welgestelde inwoners van Lunteren. De heren kochten eind 19e eeuw flink wat grond en in 1889 begon Van den Ham met de aanplant van bomen. Op eigen kosten, als een soort werkgelegenheidsproject. Het werd een groot wandelbos dat hij openstelde voor alle inwoners van Lunteren.

Toen hij overleed in 1912 bleek uit zijn testament dat hij het had geschonken aan de ‘Stichting Het Luntersche Buurtbosch’. In de taal van toen ‘…ten voordeele en ten nutte van het dorp Lunteren… ’ Sinds 1912 zijn dus alle inwoners van Lunteren eigenaar van het Lunterse Buurtbos. Dat is uniek: bewoners van een dorp die zelf boseigenaar zijn.

Het midden van Nederland

En ja, die ‘enorme kei’ ligt dus midden in het Lunterse Buurtbos. Met nog twee andere keien vormt het een driehoek en markeert het hét (geografische) middelpunt van Nederland. De ene zijde van de stenen driehoek wijst naar het noord-oosten, waar de zon op de langste dag opkomt en de andere zijde wijst naar het zuid-oosten, waar de zon op de kortste dag opkomt.

Lunteren

Als inwoner van Lunteren loop ik elke vrijdagochtend met mijn hardloopmaatjes een uurtje door ‘ons’ bos. Ik zie de seizoenen veranderen en geniet van het frisse groen in de lente, de verkoeling in de zomer, de bonte kleuren van de herfst en de verstilling van de winter. Het geeft me rust en energie tegelijk. Het blad onder mijn voeten, het groen om me heen. Ik vind het heerlijk.

En steeds ontdekken we nieuwe paadjes, het bos verrast ons. Soms spotten we wat wild; een reetje dat wegschiet door de bomen, wilde zwijnen (die we overigens liever niet tegenkomen) of een bonte specht. En nu dus een ei.

Paars Ei

We staan met zijn allen om het paarse ei. Er hangt een briefje aan. Als we het briefje lezen blijkt het een boodschap van de ‘Meggies’: “Het is wereld-ei-dag vandaag. Op deze dag verstoppen wij 39 eieren in Nederland. In elk ei zit een verrassing voor de eerlijke vinder”. We googelen de Meggies  en lezen dat het een club is van 39 vrouwelijke pluimveehoudsters uit Barneveld die een positieve vibe willen creëren rondom het ei: “het Nederlands ei is een schitterend, puur en natuurlijk product. Het is heerlijk, voedzaam en ook nog extreem gezond!”

Geluk in het bos

Opgewonden ontdoen we het ei van het paarse glinsterpapier. We onthullen een doorzichtig plastic ei met een nieuw briefje er in. De Meggies verrassen ons met twee toegangskaartjes voor museum Corpus in Leiden! Wat een leuk idee! Verwonderd en blij lopen we verder; één van ons met het ei onder zijn shirt. We prijzen ons gelukkig en besluiten het niet bij twee toegangskaartjes te laten: als we gaan, gaan we met zijn allen.

 Een paars ei in ons Lunterse Buurtbos. 39 Pluimveehoudsters die een groepje hardlopers verrassen. Geluk zit soms in een klein hoekje. Zou Notaris van den Ham dat ooit hebben kunnen bedenken in 1889? 

Over de auteur

Marijke Steenbergen (54) is parttime tekstschrijver en reist normaal gesproken de hele wereld over. Met gezin, vriendin(nen) of alleen. Maar nu even niet. Nu gaat ze in Nederland op zoek naar bijzondere plaatsen die vaak net even anders zijn, zoals de klompenpaden in Utrecht en Gelderland. “Ik deel graag mijn verhalen en hoop anderen te inspireren om te genieten van de natuur en het leven ”. Haar reisavonturen en (wandel)tips vind je op www.mareistverder.com