Evert Jan Ouweneel: 'Ik klamp me vast aan een on­waar­schijn­lij­ke belofte: het komt goed'

‘Wat mij van mijn sokken blaast, is dat de kerk in Europa maar niet van God af komt’, begint Evert Jan zijn prachtige speech. ‘God houdt werkelijk van alle mensen, dus ook van de gelovigen'.

Wat mij van de sokken blaast, is dat ook ik niet van God af kan komen. Dat ik een fluisterende stilte blijf horen in het rumoer van deze wereld. Ergens weerspreekt een stem de verdwazing, weerstaat een heerlijkheid de leegte.’

Evert Jan klampt zich vast aan de belofte van God dat alles écht goedkomt. Hoe en wanneer weet hij niet. Wat hem doet blozen is dat hij echtgenoot en vader mag zijn, dat God het met hem uithoudt en dat Hij zijn leven wil en kan gebruiken – ook al heeft Evert Jan dat vaak niet door.