Familiar Touch: Dementie met een sprankje hoop

Hoofdpersoon Ruth (subliem gespeeld door theaterveteraan Kathleen Chal­­fant) is een kranige tachtiger, die we ontmoeten in haar stijlvolle woning in Californië. Aanvankelijk lijkt ze kerngezond. Soepel bereidt ze een restaurantwaardige lunch, je krijgt de indruk dat ze ooit kok is geweest. Maar er zijn vreemde details. Legt ze die boterham nou in het droogrek? En waarom weet ze niet meer hoe die man aan tafel heet, aan wie ze de lunch serveert?

De man blijkt haar zoon, die Ruth komt meenemen naar een zorginstelling. Daar gearriveerd begint het haar langzaam te dagen: ze is hier eerder geweest, ze heeft deze plek zelf uitgekozen.

Heel precies, poëtisch en liefdevol legt debuterend cineast Sarah Friedland vast hoe Ruth in het huis haar weg vindt. Eerst nog angstig en opstandig, maar gaandeweg met steeds meer berusting. Het moet wel gezegd dat de instelling opvallend luxe is, met verzorgers die alle tijd lijken te hebben. Mooi is een scène waarin Ruth de keuken in loopt, een schort omdoet en routineus fruit begint te snijden. Het personeel besluit het spelletje mee te spelen, en samen bereiden ze voor alle bewoners de maaltijd voor die dag.

• 'The Thursday Murder Club': moord oplossen tussen het klaverjassen door

  'The Thursday Murder Club': moord oplossen tussen het klaverjassen door

Aanraking

Zulke luchtige momenten worden afgewisseld met wrangere scènes. Waarin Ruth bijvoorbeeld het huis ontvlucht en ontredderd in een supermarkt belandt. Voor ze daar wordt opgehaald, kan ze nog wel even genieten van het gevoel van verse etenswaren in haar handen. Aanraking is sowieso een terugkerend motief – een omhelzing van haar zoon, een teder onderzoek van een arts. Vandaar de filmtitel. Ruth verliest haar geheugen, maar blijft heel goed in staat om warmte en liefde te herkennen.